Rainbow nie zawodzi. Dobre wyniki polskiego toroperatora

Przeczytaj także: Wakacje 2016: pozycja agentów słabnie

W kolejnym zestawieniu pokazano (według kursów walut i cen akcji z dnia 11 marca), to co dla części odbiorców może być równie interesujące, czyli jak przy sprowadzeniu do tej samej skali przedstawia się wartość Rainbowa w porównaniu z liderami europejskiej turystyki. Wstępnie może się wydawać, że wartość Rainbowa mieści się w normie wyznaczonej przed te duże i zdywersyfikowane europejskie koncerny.

Zupełnie inne wyniki otrzymujemy, gdy jednak skorygujemy wyceny o wpływ zarówno kapitału, jak i specyficznych rodzajów aktywów typu goodwill lub też niektóre inne rodzaje wartości niematerialnych i prawnych pomijane zresztą też przez banki przy ocenie zdolności kredytowej podmiotów. Wtedy otrzymamy już inne wielkości, które można określić jako bardzo zbliżone do wartości „czystego" biznesu turystycznego danych touroperatorów.

Pułapki wycen polskich organizatorów turystyki – goodwill i współczynnik beta

Goodwill – podkreślamy już kolejny raz, ale warto to powtarzać, że fundamentalna bilansowa różnica pomiędzy Rainbowem (jak również innymi liderami naszej branży) oraz oboma koncernami, dotyczy struktury i jakości aktywów. Aktywa Rainbowa to w dużym stopniu żywa gotówka lub kwoty wpłacone wiarygodnym hotelarzom na poczet ich usług. Koncerny zachodnie gotówki netto nie mają (mają za to spore zadłużenie netto), a jakość ich aktywów często pozostawia wiele do życzenia. Dotyczy to zwłaszcza bardzo charakterystycznej dla dużych firm turystycznych pozycji goodwillu, który osiąga w nich wartości bardzo wysokie.

Przypominamy, że pozycja ta występuje w naszej rachunkowości pod dość mylną nazwą „wartość firmy", sugerując osobom mniej obeznanym w finansach, że jest to coś raczej pozytywnego, co firma posiada. W rzeczywistości jest to wartość kwoty, którą nadpłacono przy zakupie lub przejęciu innej firmy ponad wartość jej aktywów ujętą w księgach. Oznacza to, że firma taka pozbyła się żywej gotówki w zamian za zapis księgowy dotyczący nabytego aktywu, którego realną wartość jest często bardzo trudno zweryfikować.

Współczynnik beta – jest to bardzo ważny czynnik dla rezultatu wyceny, który występuje jako element składowy jej mianownika, a zatem im jest większy tym wycena jest niższa. Problem w tym, że analitycy nader często używają dla wyceny firm z danej branży wartości zbliżonej do średniej beta dla danej branży. Konsekwencją takiego podejścia jest używanie wyższych wartości zbliżonych do wartości tzw. bety lewarowanej (np. dla koncernu TUI – wynosi ona zwykle ponad 1.4), a zatem właściwych dla firm wykazujących znaczne zadłużenie. Tymczasem Rainbow (oraz inni nasi touroperatorzy) generalnie nie wykazują zadłużenia lecz nadwyżki pieniężne. Bardziej obiektywne jest pobieranie wartości beta nie lewarowanych (czyli bez długu) z tabel światowego autorytetu w tym zakresie, profesora Aswatha Damodarana. Różnica pomiędzy obiema wielkościami jest niestety bardzo znacząca, przekracza bowiem 50 procent.

Przyczyn znacznych rozbieżności pomiędzy wycenami w proporcji do wielkości obrotów polskich organizatorów i koncernów zachodnioeuropejskich jest oczywiście jeszcze sporo, ale ze względu na skalę wpływu te dwa mogą być uznane za najważniejsze. Warto przy tym zauważyć, że brak ich uwzględniania działa niestety w tym samym kierunku, czyli kumuluje się na istotną niekorzyść dla wycen Rainbowa i ewentualnie innych naszych organizatorów.