Przetargi - raport I 2011

Przeczytaj także: Przetargi - raport XII 2010

W relacji rocznej (styczeń 2011 zestawiony ze styczniem 2010) spadek wystąpił tylko w segmencie budowlanym – dość ostra bieżąca zima nadal skutecznie zmniejsza zapotrzebowanie na prace budowlane, zamówień ich dotyczących było w styczniu 2011 o 22,4 procent mniej niż w analogicznym miesiącu roku 2010. Styczeń ’11 względem stycznia ’10 charakteryzował się za to znacznymi przyrostami w pozostałych dwóch kategoriach dostaw – na dostawy usług pojawiło się aż 45,6 procent więcej ogłoszeń, na dostawy towarów zaś 12,7 procent więcej.

Perspektywy finansów publicznych nadal nie są dobre. Po sięgnięciu po proste rezerwy fiskalne, rząd – bez reform po stronie wydatkowej – demontuje system emerytalny, usiłując ograniczyć transfery do OFE. Zamiast ograniczać przywileje socjalne i emerytalne, w istocie dokonuje zamachu na gromadzone przez obecnych pracujących środki.

– Szanse na realne reformy są już praktycznie zerowe. Ponieważ rok 2011 jest rokiem wyborczym, więc żadne z rządzących ugrupowań nie podejmie decyzji mogących uszczuplić ich wynik wyborczy, czyli uderzyć w jakiekolwiek interesy elektoratu. Tak więc na bliżej nieokreśloną przyszłość odsuwają się plany reformy KRUS, reformy tzw. emerytur mundurowych, ograniczenia branżowych przywilejów czy podwyższenia wieku emerytalnego – komentuje Beata Szkodzin, wydawca serwisu www.eGospodarka.pl. – Możliwe są za to próby różnego rodzaju populistycznych działań, charakterystycznych raczej dla pewnego ugrupowania nieobecnego już w Sejmie. Mam na myśli pomysł specjalnego podatku bankowego. Widocznie idea pewnego przewodniczącego partii, dająca zamknąć się w słowach „pieniądze są w bankach” jest nadal żywa. Niestety zmiany, czyli właściwie wyłącznie podwyżki w podatkach są obecnie zmianami bardzo realnymi, cięcia wydatków są za to wyjątkowo „wirtualne”, umieszczone w nieokreślonej przyszłości. Reform jednak nie można odwlekać w nieskończoność i władze mogą już niebawem zostać zmuszone do wprowadzenia bardzo głębokich zmian systemowych – dodaje Beata Szkodzin.

Niestety struktura polskich wydatków publicznych nie jest prorozwojowa, spora część budżetu służy z jednej strony coraz kosztowniejszej obsłudze zadłużenia, z drugiej zaś realizacji różnego typu transferów socjalnych. Radykalne programy oszczędnościowe wprowadza coraz więcej dużych europejskich krajów – Wielka Brytania, Irlandia, Niemcy, Hiszpania. Polska pozostaje już nawet nie w gospodarczym ogonie, ale – używając tej analogii – ciągnie się daleko za psem. Każdy rok opóźnienia w reformowaniu oznacza zaś mniejsze szanse na realny pościg za najlepszymi gospodarkami, już nawet nieświatowymi, ale europejskimi. Mit „zielonej wyspy” zaczyna się powoli rozwiewać – wkrótce to Polska może się okazać czerwoną wyspą na oceanie zieleni.