Popularni rzecznicy praw konsumenta

Przeczytaj także: Rzecznicy konsumentów udzielają coraz więcej porad

Często zapewnienia producenta lub sprzedawcy, np. „gwarancja dożywotnia, gwarancja 15, 20 lat” konsumenci traktują jako gwarancję, że produkt przez ten okres będzie objęty bezpłatną ochroną. Samo takie oświadczenie nie jest gwarancją, ponieważ nie kształtuje obowiązków gwaranta.

Z uwagi na fakt, iż udzielenie gwarancji nie jest obowiązkiem, a jej treść gwarant może swobodnie kształtować, uprawnienia konsumentów z tytułu gwarancji są bardzo słabe i często narażają konsumenta na:

• długi czas naprawy lub wymiany (nie określenie terminu załatwienia reklamacji),
• często mimo ewidentnej wadliwości towaru nie ma możliwości wymiany towaru na nowy,
• ponoszenie kosztów transportu, badania-ekspertyzy towaru,
• żądanie od konsumentów opłat w sytuacji nieuzasadnionej, w ocenie serwisu, reklamacji,
• nie przedłużanie gwarancji w razie naprawy lub wymiany towaru,
• uzależnianie ochrony gwarancyjnej od obowiązku wykonania płatnych przeglądów serwisowych.

Brak unormowania gwarancji w Kodeksie cywilnym powoduje, iż konsument nie jest właściwie chroniony gdy z niej korzysta. Niestety konsumenci nadal nie mają świadomości, iż przysługuje im prawo wyboru między ochroną wynikającą z gwarancji a ustawową odpowiedzialnością sprzedawcy wynikającą z ustawy o sprzedaży konsumenckiej, co sprzedawcy nagminnie wykorzystują, uchylając się w ten sposób od odpowiedzialności.

2. Związane z wadliwością lub niezgodnością z umową świadczonych usług – podstawowymi problemami, z jakimi spotykali się rzecznicy w tym zakresie były (w kolejności wykazanej częstotliwością pojawiania się problemu):

• usługi telekomunikacyjne,
• problemy z nadawcami TV cyfrowej i kablowej,
• usługi budowlane i remontowe,
• usługi bankowe i finansowe,
• usługi deweloperskie,
• usługi transportu lotniczego,
• działalność przedsiębiorców świadczących usługi w ramach tzw. „systemów argentyńskich”, tj. świadczących usługi finansowe i parabankowe poprzez tworzenie samofinansujących się grup, których członkowie ponoszą wielkie koszty ich obsługi, bez ryzyka odpowiedzialności i zaangażowania finansowego ze strony organizatora systemu,
• usługi ubezpieczeniowe, głównie z zakresu ubezpieczeń komunikacyjnych,
• usługi motoryzacyjne,
• usługi turystyczne,
• usługi pralnicze,
• usługi edukacyjne (kursy językowe, szkolenia, szkoły niepubliczne),
• najmu lokali.