Polski przemysł konkurencyjny

Przeczytaj także: Polski przemysł w czołówce Europy?

A co z energią?

Zasadnicze znaczenie dla rozwoju sektora przemysłowego ma i będzie miała cena i stabilność dostaw energii. Globalny rynek surowców energetycznych wchodzi obecnie w korzystne dla Polski trendy. Wzrost podaży ropy naftowej ze źródeł niekonwencjonalnych (głównie tzw. ropy zamkniętej) w USA ma korzystny wpływ na prognozy cen ropy naftowej na świecie, które ulegają obecnie obniżeniu. Według prognoz amerykańskiej Energy Information Administration (EIA) - w latach 2014-2017 ceny ropy naftowej mają spadać do poziomu 90 dolarów za baryłkę. W latach 2017-2025 prognozowane ceny ropy będą o około 20 dolarów niższe niż według prognoz z 2010, 2011 i z 2013 r. oraz aż o 40 dolarów niższe niż według prognozy z 2012 r.

Podobnie sytuacja wygląda na rynku gazu. Od czasu długoterminowej prognozy EIA z 2009 r. przewidywana cena gazu ziemnego (na terminalu Henry Hub) spadła o ponad 50 proc. w 2012 r. - do poziomu 2,8 USD/mln BTU i o ponad 40 proc. w latach 2014-2017 – do poziomu 3,9-4,8 USD/mln BTU. Wstępna prognoza z 2014 r. praktycznie nie różni się od prognozy z 2013 r., więc można przyjąć, że do 2020 r. prognozy cen gazu są wysoce prawdopodobne. Rok 2020 stanowić może cezurę czasową dla prognoz długoterminowych, ponieważ w od tego okresu prognozowany jest dynamiczny wzrost wydobycia gazu łupkowego w Chinach (w Polsce zresztą też).

Rosnąca podaż ropy naftowej i gazu ziemnego sprawia, że silna do niedawna korelacja cen tych surowców uległa szybkiemu osłabieniu w 2009 r. Podobne zjawisko występuje na rynku węgla kamiennego, gdzie cena polskiego węgla poddana jest konkurencji węgla importowanego z innych krajów, w tym ze wschodu (z Ukrainy i Rosji). Z tego też powodu przewidywana cena węgla w Polsce nie będzie miała trendu wzrostowego, co jest dobrą perspektywą dla polskiego przemysłu (choć już niekoniecznie dla polskich kopalń). Korzystne dla Polski trendy na globalnych rynkach surowców energetycznych mogą niestety zostać zniweczone restrykcyjną polityką klimatyczną i regulacjami UE, które wpłynąć mogą na wzrost cen energii.

Mimo prognozowanych spadków cen surowców, oficjalne prognozy cen energii elektrycznej w Polsce przygotowywane przez ARE przewidują znaczący, bo prawie 2-krotny wzrost cen energii elektrycznej na rynku hurtowym do 2030 r. powodowany w dużej mierze rosnącym kosztem pozwoleń na emisję CO2.

– Jako bank specjalizujący się obsłudze klientów z sektora energetycznego i finansujący firmy działające w tym sektorze, nie do końca jesteśmy przekonani do prognoz ARE, przynajmniej w najbliższym okresie. W naszej ocenie, stanowisko ARE osłabiają: zarówno niepewność odnośnie realnych kosztów uprawnień do emisji CO2, jak również ryzyko że koszty inwestycyjne nie będą miały bezpośredniego wpływu na wzrost kosztów energii. Uważamy, że istnieje dostatecznie dużo czynników niepewności, aby jednoznacznie stwierdzić, że koszty energii istotnie wzrosną, mówi Artur Tomaszewski.

Konkluzje

– Analiza polskiego przemysłu, której poświęcona jest większość Raportu „Kierunki 2014” daje zaskakujące rezultaty. Wynika z niej, że Polska jest krajem o udziale przemysłu w całej gospodarce na poziomie Niemiec i powyżej wielu krajów UE. Polski przemysł jest konkurencyjny, a jego produkty wypierają produkty innych krajów z rynku niemieckiego, który jest najbardziej konkurencyjny w UE. Przewagi konkurencyjne Polski nie zależą wyłącznie od niskich płac i słabszego kursu walutowego, ale wynikają przede wszystkim ze wzrostu wydajności i jakości produkcji. W naszym odczuciu, firmy nie powinny się również obawiać inwestować gdyż efektywność inwestycji w Polsce jest wciąż wysoka. Uważamy w końcu, że przyszłość przemysłu w Polsce zależy w największym stopniu od zdroworozsądkowej polityki polskich firm i polskiego rządu, podsumowuje Artur Tomaszewski.