UKE a rynek telekomunikacyjny 2006-2011

Przeczytaj także: Firmy a rynek telekomunikacyjny 2010

Regulacja cen TP

W 2007 r. Regulator określił maksymalne stawki na połączenia do sieci komórkowych (F2M) celem uniemożliwienia zawyżania opłat detalicznych, oraz doprowadził do regularnego wdrażania przez TP obniżek cen detalicznych na połączenia do sieci komórkowych w tym samym czasie, co obniżki stawek hurtowych.

W latach 2006 - 2010 poddano kontroli 183 projekty cenników wraz z ich zmianami oraz 5 projektów zmiany regulaminu świadczonych usług. Około 19% wszystkich wniosków w tym zakresie zostało objęte sprzeciwem Prezesa UKE w związku z czym nie zostały wprowadzone do oferty TP. Szczególny sprzeciw wzbudziły projekty cenników, w których warunki cenowe, jak i pozacenowe uniemożliwiały operatorom alternatywnym, korzystającym z ofert hurtowych TP, stworzenie konkurencyjnych propozycji dla użytkowników.

Działania regulacyjne Prezesa UKE doprowadziły także do rozdzielenia świadczenia przez TP usług telefonicznych od usług stałego dostępu do Internetu (neostrada tp). Dzięki temu użytkownik uzyskał możliwość korzystania wyłącznie z usługi neostrada tp; pod warunkiem jednak uiszczania opłaty za utrzymanie łącza, której wysokość jest o ok. 40% niższa niż plan startowy tp. Do tej pory uzyskanie dostępu do tej usługi obwarowane było koniecznością posiadania planu telefonicznego w TP.

Wzrost dostępności konkurencyjnych usług

Do 2010 r. proces przenoszenia numerów trwał nawet ponad dwa miesiące. Dzięki inicjatywie Prezesa UKE proces ten został skrócony do jednego dnia w przypadku telefonii ruchomej i dwóch tygodni w przypadku telefonii stacjonarnej. Przyłączenie się operatorów do uruchomionej 8 lutego 2011 r. przez UKE Platformy Lokalizacyjno - Informacyjnej z Centralną Bazą Danych (PLI CBD) i proponowana przez Urząd zmiana Prawa telekomunikacyjnego spowodują dalsze skrócenie czasu trwania procesu przenoszenia numerów.

2.2. Dostęp szerokopasmowy – działania regulacyjne na rynku hurtowym

Jednym z pierwszych działań Prezesa UKE było ustalenie, w maju 2006 r., oferty określającej warunki dostępu do lokalnej pętli abonenckiej TP poprzez dostęp do węzłów sieci telekomunikacyjnej na potrzeby sprzedaży usług szerokopasmowej transmisji danych (ang. Bitstream Access, BSA). Sposób ustalania opłat dla operatorów alternatywnych opierał się na metodzie „cena detaliczna minus”, zaś sama oferta stworzyła operatorom alternatywnym (OA) możliwość świadczenia detalicznych usług szerokopasmowych przy wykorzystaniu infrastruktury telekomunikacyjnej TP.

Na decyzję Regulatora operator dominujący zareagował natychmiastową obniżką cen usługi neostrada. Promocyjny abonament w ofercie z lipca 2006 r. w opcji 512 kbit/s i umowie na 36 miesięcy, wynosił 28 zł w pierwszym roku użytkowania (po tym okresie cena podwajała się).

Jako skuteczna metoda uzyskania dostępu do abonentów sieci dostępowej TP, usługa hurtowa BSA cieszy się niesłabnącym powodzeniem OA, zwłaszcza, że generuje stosunkowo niskie koszty infrastrukturalne.

Jak podaje UKE, możliwość świadczenia na linii abonenckiej TP zarówno telefonii głosowej jak i szerokopasmowego dostępu do Internetu stworzyła usługa hurtowego dostępu do pętli lokalnej. Czynnikiem przesądzającym o atrakcyjności tej oferty stała się opłata za pełny dostęp, ustalona na poziomie 22 zł. Obniżeniu uległy stawki kolokacji, uproszczono i skrócono proces migracji klientów między sieciami.

Zgodnie z Zaleceniem NGA Komisji Europejskiej działania Regulatora odnoszą się również do sieci dostępowej w całości lub w części opartej na światłowodach, zapewniającej wysokie przepustowości. W wydanej pod koniec 2010 r. decyzji dotyczącej dostępu do lokalnej pętli abonenckiej (rynek 4) Prezes UKE wprowadził zachęty regulacyjne dla operatora zasiedziałego polegające na uwzględnieniu ryzyka inwestycyjnego w opłatach za dostęp do pętli lokalnej.