Ocena ryzyka krajów wg Coface III 2014

Przeczytaj także: Ocena ryzyka krajów wg Coface I 2014

Finansowanie jest niezbędne nie tylko dla zapewnienia wysokiego poziomu wzrostu gospodarczego, ale także do rozwoju inwestycji.

Pomimo utrzymującego się korzystnego trendu wśród konsumentów, kraje BRICS borykają się ze spadkiem wzrostu gospodarczego, który jest spowodowany dostosowaniem podaży oraz spowolnieniem inwestycji. Krajowe przedsiębiorstwa nie dysponują wystarczającą mocą produkcyjną, by móc zaspokoić utrzymujący się na wysokim poziomie popyt.

W celu zidentyfikowania obiecujących gospodarek, wybijających się na tle krajów BRICS, Coface ustalił kilka kryteriów, wśród których znalazły się poniższe dwa o kluczowym znaczeniu:

• Kraje o wysokim poziomie wzrostu gospodarczego z tendencją zwyżkową, o zróżnicowanej gospodarce odpornej na spowolnienie wzrostu.
• Kraje o możliwościach finansowania wystarczających do zapewnienia sfinansowania wzrostu (jest to minimalny poziom oszczędności niezbędnych do uniknięcia konieczności zwracania się ku zagranicznym oszczędnościom), które nie przedstawiają sobą ryzyka stworzenia bańki kredytowej, lub które wciąż nie posiadają rynku kapitałowego o rozmiarach porównywalnych z krajami OECD.

Kolumbia, Indonezja, Peru, Filipiny oraz Sri Lanka: silny potencjał oparty na solidnym klimacie dla biznesu

Coface wyróżnił 10 „nowych wschodzących krajów”, spełniających wszystkie powyższe kryteria. Niemniej jednak kraje te nie są jednakowe pod względem klimatu dla biznesu, gdyż w niektórych z nich występują słabości, które mogą zdusić wzrost gospodarczy. Spowodowało to, że firma Coface wyróżniła dwie grupy spośród „nowych wschodzących krajów”:

• Kolumbia, Indonezja, Peru, Filipiny oraz Sri Lanka charakteryzują się solidnym klimatem dla biznesu (A4 lub B), zbliżonym do obecnego klimatu panującego w krajach BRICS.
• Z kolei Kenia, Tanzania, Zambia, Bangladesz oraz Etiopia mają bardzo trudny (C) lub skrajnie trudny (D) klimat dla biznesu, który może ograniczyć perspektywy ich wzrostu gospodarczego.

„Wydaje się oczywistym, że druga grupa krajów znajduje się w o wiele trudniejszym położeniu, ponieważ wykorzystanie ich pełnego potencjału wzrostu może potrwać znacznie dłużej. Jednakże problemy związane z ich klimatem dla biznesu mają charakter względny - w 2001 roku jakość rządów w Brazylii, Chinach, Indiach i Rosji była porównywalna z dzisiejszą sytuacją Kenii, Tanzanii, Bangladeszu, czy Etiopii” - skomentował Julien Marcilly, Szef Działu Oceny Ryzyka Krajów w Coface.

Wzrost gospodarczy „nowych wschodzących krajów” obierze inną ścieżkę, niż miało to miejsce w przypadku krajów BRICS

Niemniej jednak utrzymują się pewne słabości w stosunku do krajów BRICS w latach 2000-2010. Przede wszystkim, 10 wyróżnionych „nowych krajów wschodzących” obecnie przedstawia sobą zaledwie 11% populacji świata, podczas gdy kraje BRICS stanowiły 43% populacji świata w 2001 roku. Po drugie, poziom ich PKB wynosi zaledwie 70% poziomu PKB krajów BRICS w 2001 roku. Ostatecznie, kraje BRICS przeciętnie charakteryzowały się nadwyżką na rachunku bieżącym, a „nowe kraje wschodzące” posiadają deficyt na poziomie około 6% PKB.

„Biorąc pod uwagę fakt, że wzrost w krajach rozwiniętych jest obecnie strukturalnie osłabiony, „nowe kraje wschodzące” mogą odnieść mniejsze korzyści z handlu w stosunku do krajów BRICS w pierwszej dekadzie XXI wieku. Poziom ich wzrostu będzie więc bardziej zależny od rynków krajowych oraz eksportu na inne rynki wschodzące” - zakończył Julien Marcilly.

Mimo, iż klimat w „nowych krajach wschodzących” jest mniej optymistyczny, mają one przewagę nad krajami BRICS w 2001 roku. Wskaźnik inflacji w tych krajach kształtuje się na poziomie około 2,8 punktu poniżej wskaźników krajów BRICS na początku lat 2001-2010, a poziom zadłużenia publicznego wynosi około 40% PKB w stosunku do 54% dla krajów BRICS w tamtych czasach.