Naręczny Internet czyli co do ręki?

Prognozy wyglądają np. tak:



Problem jednak polega na tym, że trudno określić jakiego typu urządzenia do tego posłużą. Badania takie, jak te powyżej, wskazują na chęć (plan) dokonania operacji finansowej z urządzenia przenośnego (poza domem, poza pracą, w czasie delegacji itp.) i słusznie bo to opisuje potencjalny popyt na usługę. Nie ma tu i być nie może mowy o konkretnym urządzeniu. Jedni mają nadzieję, że będzie to WAP a inni, że np. PALM. Kto ma rację? Mam wrażenie, że zdecyduje mechanizm zwykłej wygody. Wygoda to między innymi wrodzone u ludzi lenistwo. Jego wynikiem jest dążenie do uproszczeń, więc jeżeli znajdziemy chętnych na jakieś urządzenie komunikacyjne, to musi ono być jednym urządzeniem (bez przystawek, nikt nie lubi obwieszać się niepotrzebnie), musi pozwalać na rozmowę, wysłanie i odebranie poczty elektronicznej, przeglądanie ważnych dokumentów i dostęp do zasobów internetu.

Zapotrzebowanie na tego typu urządzenia jest duże. Coraz częściej słychać o projektach informatycznych tworzonych w oparciu o urządzenia przenośne. Poniższa prognoza



jest moim zdaniem tylko pozornie jasna w sensie przyszłej popularności protokołu WAP. Dla mnie jest ta linia wskaźnikiem deklarowanej chęci dokonywania operacji finansowych z pomocą urządzenia takiego jak telefon komórkowy czyli "w jednym kawałku" w przeciwieństwie do linii żółtej, obrazującej pozostałe metody. Wg. IDC prognozowana liczba użytkowników przenośnego dostępu do Internetu to 29 mln. w USA i 47mln. w Europie. Weźmy pod uwagę, że rok 2003 (prognozowane zrównanie się liczby użytkowników tych dwóch technologii) to bardzo odległy czas, jeśli chodzi o tempo zachodzących zmian technologicznych, w tym czasie może wydarzyć się wiele, a my musimy planować zakupy i tworzyć nowe projekty.