Ochrona Środowiska 2011

Przeczytaj także: Ochrona Środowiska 2010

Największy wzrost emisji gazów cieplarnianych w krajach UE pomiędzy rokiem bazowym3, a 2009 r. nastąpił w Hiszpanii (27%), Portugalii (24%) oraz w Grecji (15%). Największe spadki w tym okresie odnotowano w Estonii (60%), na Łotwie (59%) oraz na Litwie (56%). Do krajów, które na rok 2009 mają największe nadwyżki redukcji emisji gazów cieplarnianych w stosunku do celu na 2008-2012 należą: Estonia (52%), Łotwa (51%), Litwa (48%), Bułgaria (47%), Rumunia (45%), Węgry (36%), Słowacja (32%), Polska (27%).
Odpady

W 2010 r. w Polsce wytworzono 113,5 mln ton odpadów (z wyłączeniem odpadów komunalnych). W porównaniu do roku 2000 ilość wytworzonych odpadów uległa zmniejszeniu o 12 mln ton, co oznacza spadek o 10%. Największy udział w odpadach wytworzonych, podobnie jak w latach poprzednich, stanowią: odpady powstające przy płukaniu i oczyszczaniu kopalin – ok. 26%, odpady z poflotacyjnego wzbogacania rud metali nieżelaznych – ok. 25% oraz mieszanki popiołowo-żużlowe z mokrego odprowadzania odpadów paleniskowych – ok. 8%. W 2010 r. ok. 74% wytworzonych odpadów (z wyłączeniem odpadów komunalnych) poddano procesom odzysku, 23% unieszkodliwiono, z czego ok. 18% unieszkodliwiono przez składowanie. Ogólna ilość odpadów dotychczas składowanych (z wyłączeniem odpadów komunalnych) wynosiła na koniec 2010 r. 1724, 5 mln ton (zmniejszyła się o 16 mln ton wobec roku poprzedniego).
Szacunkowa ilość wytworzonych odpadów komunalnych w roku 2010 wyniosła 12038 tys. ton, co stanowi ok. 315 kg na jednego mieszkańca. W latach 2000-2010 nastąpił wzrost liczby ludności objętej zorganizowaną zbiórką odpadów komunalnych. W 2010 r. wyniósł on 80 %.
Ochrona przyrody i krajobrazu

Polska zaliczana jest do grupy państw europejskich o najwyższym wskaźniku różnorodności biologicznej, zarówno pod względem ilości gatunków, jak i walorów środowiskowych. Dążąc do zachowania posiadanych wartości przyrodniczych, Polska od wielu lat rozwija różnorodne formy ochrony prawnej obszarów i obiektów, a także poszczególnych gatunków roślin i zwierząt oraz ich siedlisk.

Powierzchnia obszarów prawnie chronionej przyrody w końcu 2010 r. wynosiła ponad 10,1 mln ha, co stanowiło 32,4% powierzchni kraju. Najwyższą pozycję spośród prawnie chronionych form ochrony przyrody zajmują parki narodowe. Polska przyjęła definicję parku narodowego określoną przez Światową Unię Ochrony Przyrody i Jej Zasobów (IUCN-WCU), dlatego wszystkie 23 polskie parki narodowe, jako odpowiadające wymogom IUCN, znalazły się na jej liście. Ponadto 9 parków narodowych UNESCO wpisało na listę rezerwatów biosfery (Babiogórski, Białowieski, Bieszczadzki, Bory Tucholskie, Kampinoski, Karkonoski, Poleski, Słowiński, Tatrzański), w tym 1 (Białowieski) został uznany za obiekt dziedzictwa światowego. Konwencją Ramsarską (Konwencja o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego) objętych zostało natomiast 7 parków (Biebrzański, Słowiński, Narwiański, Poleski, część Karkonoskiego, Wigierski i Park Narodowy Ujście Warty). Łączna powierzchnia parków narodowych w Polsce w końcu 2010 r. wyniosła 314,5 tys. ha, co stanowiło 1% powierzchni kraju.

Ponadto w końcu 2010 r. wśród prawnie chronionych obiektów i obszarów o szczególnych walorach przyrodniczych było:

• 1463 rezerwatów przyrody o powierzchni 164,2 tys. ha,
• 121 parków krajobrazowych zajmujących powierzchnię 2529,0 tys. ha,
• 386 obszarów chronionego krajobrazu o powierzchni 6990,0 tys. ha,
• 7350 pozostałe formy ochrony przyrody (użytki ekologiczne, stanowiska dokumentacyjne i zespoły przyrodniczo-krajobrazowe), które łącznie zajmowały 145,4 tys. ha,
• 36293 pomników przyrody.