Jakość życia i spójność społeczna w Polsce 2011

Przeczytaj także: Jakość życia: Zurych na szczycie, Warszawa poza TOP 50

Praca społeczna

Praca społeczna stanowi ważny sposób budowy oraz wzmocnienia społeczeństwa obywatelskiego. Ponadto dzięki angażowaniu się w działalność o charakterze społecznym zwiększa się częstotliwość kontaktów międzyludzkich – często pomiędzy osobami o różnym statusie społecznym, co sprzyja poprawie spójności społecznej.
Praktycznie taki sam odsetek mieszkańców wsi i miast pracował społecznie, jednak w przypadku największych miast był on nieco wyższy (ponad 26,5%). Częściej pracę bezpłatną podejmowały osoby z wykształceniem wyższym (ok. 30% absolwentów studiów licencjackich i ok. 40% absolwentów studiów magisterskich), niż osoby z wykształceniem gimnazjalnym lub niższym oraz zasadniczym zawodowym (po ok. 18%). Odsetek wolontariuszy wśród osób w wieku 35-49 lat jest wyższy od średniej i wynosi ok. 25,5%. Jest on nieznacznie wyższy od średniej ogólnopolskiej również w przypadku grupy wiekowej 50-64 lata (niemal 24%), natomiast wśród mieszkańców Polski powyżej 64. roku życia wolontariuszami przynajmniej raz w życiu było nieco ponad 19,5% osób, a w przedziale wiekowym 16-34 lata odsetek ten wyniósł niespełna 23%.

Życie religijne

Poczucie związku z Kościołem bądź wyznaniem oraz uczestnictwo w mszach, nabożeństwach lub innych spotkaniach religijnych sprzyja integracji społecznej. W polskim społeczeństwie widoczne są znaczące różnice dotyczące obu wymienionych aspektów życia religijnego pomiędzy mężczyznami a kobietami, mieszkańcami wsi i miast, jak również osobami należącymi do różnych grup wiekowych i o różnym poziomie wykształcenia. Związek z Kościołem bądź wyznaniem odczuwa ok. 90,5% kobiet oraz ok. 81,5% mężczyzn. Najczęściej takie poczucie deklarują osoby powyżej 64. roku życia (niemal 90,5%), a najrzadziej – osoby w wieku 16-34 lata (ok. 79,5%). Poczucia związku z Kościołem bądź wyznaniem nie ma prawie co piąta osoba z wykształceniem wyższym i niemal co dziewiąta z wykształceniem gimnazjalnym lub niższym. Na wsi brak poczucia związku z Kościołem lub wyznaniem deklaruje mniej więcej jedna na dziesięć osób, a w miastach – jedna na pięć, przy czym w miastach powyżej 500 tysięcy mieszkańców odsetek ten jest najwyższy i wynosi ok. 25,5%.

Osób, które kiedykolwiek uczestniczą we mszach, nabożeństwach lub spotkaniach religijnych jest niemal 94,5%, czyli więcej niż deklarujących poczucie związku z Kościołem lub wyznaniem. Co drugi mieszkaniec Polski deklaruje, że przynajmniej raz w tygodniu uczestniczy we mszy, nabożeństwie lub spotkaniu o charakterze religijnym: mniej więcej co piąty mieszkaniec Polski robi to rzadziej, ale przynajmniej raz w miesiącu, a co czwarty – jedynie z okazji świąt lub rzadziej. Największy odsetek osób uczestniczących przynajmniej raz w tygodniu we mszach, nabożeństwach lub spotkaniach religijnych odnotowano w grupach wiekowych 65 lat i więcej (ok. 60,5%) oraz 50-64 lata (niemal 55,5%), wśród mieszkańców wsi (ok. 59%), kobiet (niemal 57%), a także osób z wykształceniem gimnazjalnym lub niższym (ok. 55%).

Z kolei ok. 5,5% osób nigdy nie uczestniczy w spotkaniach o charakterze religijnym, mszach czy nabożeństwach. Najczęściej deklarują to mieszkańcy największych miast (ok. 11,5%), miast liczących od 100 do 500 tysięcy mieszkańców (ok. 9,5%), osoby z wykształceniem wyższym (ok. 8%), mężczyźni (niespełna 7,5%), a także osoby w wieku 16-34 lata (nieco ponad 6%).