Piąte urodziny iPoda

Przeczytaj także: SanDisk tnie ceny w walce z Apple

Pierwotny ascetyzm iPoda został wykorzystany przez producentów nadajników i odbiorników radiowych czy zestawów do integracji iPoda z samochodem. Bardzo szybko odkryto bowiem, że po dołożeniu kilku kabelków iPod to gigantyczna „zmieniarka płyt”, miesząca piosenki równoważne 200, 500 czy 2000 płyt CD, którą można nie tylko inteligentnie zaprogramować, ale też po zakończeniu podróży wsadzić w kieszeń koszuli i zabrać ze sobą do biura. Stąd był już tylko krok do wysypu najfantastyczniejszych (lub najdziwniejszych) urządzeń. Dyktafon do iPoda zamieniał to małe urządzenie w bank mieszczący zapis ponad 300 dni nagrań wykładów i wywiadów non-stop. Nadajnik FM umożliwiał uruchomienie w promieniu 10 m własnej stacji radiowej i nadawanie sygnału z iPoda do najbliższego radia czy wieży stereo.

Producenci bielizny rozpoczęli produkcję bokserek do iPoda i stringów do iPoda, producenci sprzętu narciarskiego - kurtek i rękawic posiadających sterowanie iPodem w klawiszach umieszczonych na odzieży. Producenci plecaków instalowali okablowanie do iPoda wewnątrz, a kalwisze sterowania na paskach. Ofertę uzupełniały latarki do iPoda, wskaźniki laserowe do iPoda, wieże stereo z wyjściem do iPoda i iPodowe zestawy audio Hi-Fi. Producenci najbardziej znanych marek samochodów instalują w kierownicach samochodów przyciski sterowania iPodem - najdroższy na polskim rynku „gadżet do iPoda” to limuzyna za 300 tys. zł z kompletnym okablowaniem, zasilaniem i sterowaniem do iPoda oraz wyświetlaniem ekranu iPoda na panelu sterowania auta, przy czym samego iPoda trzeba dokupić osobno). Wibratory pulsujące w rytm muzyki, zestawy do toalet (dok do iPoda zintegrowany z podajnikiem papieru toaletowego) czy dżinsy Levi's RedWire z panelem sterowania iPodem wszystym w przednią kieszeń - to najnowsze objawy tej iPodomanii. Przyłączają się do niej nawet firmy uważające same siebie za bezpośrednich konkurentów Apple - nawet firma Creative ogłosiła niedawno przystąpienie do programu „Made for iPod” i plan produkcji akcesoriów dla swojego arcyrywala.

iPod wielokrotnie stawał się przedmiotem doniesień prasowych na pierwszych stronach gazet całego świata. Przyczyniają się do tego znani użytkownicy iPoda: papież Benedykt XVI, który słucha muzyki klasycznej, brytyjska monarchini Elżbieta II, która preferuje na swoim iPodzie lekką muzykę pop z lat 60., czy prezydent George W. Bush, któremu Secret Service przygotowuje jego ulubione składanki z amerykańskim rockiem progresywnym i muzyką country. Ale też np. brytyjska policja w oficjalnym komunikacie zwraca uwagę użytkownikom iPodów, żeby się tak ostentacyjnie nie obnosili nocą w metrze z białymi słuchawkami, a policja amerykańska opisuje przypadek, kiedy zrozpaczona kobieta po odkryciu, że mąż wykasował jej ulubione utwory, zatłukła go iPodem na śmierć.

Pięć lat później

Choć w ciągu ostatnich pięciu lat regularnie co miesiąc lub dwa pojawiały się doniesienia, że teraz już naprawdę, ostatecznie, koniec dominacji iPoda, iPod nieustannie ewoluuje i ucieka konkurencji. Dziś iPod występuje w kilku „smakach” - czarne i białe wersje 30 i 80 GB mieszczą do 20 tysięcy piosenek, do 25 tysięcy zdjęć, 100 godzin filmów, gry, książkę adresową, kalendarz, wyświetlają okładki odtwarzanych płyt, służą do subskrybcji podkastów - audycji audio i wideo „dla iPoda” umieszczanych przez dziesiątki tysięcy nadawców w internecie.

iPod nano, o pojemnościach 2, 4 i 8 GB, mieści odpowiednio 500, 1000 i 2000 piosenek i do 25000 zdjęć, waży ledwie 40 gram i posiada pięć kolorów obudowy z anodowanego aluminium. iPod shuffle, najmniejszy z rodziny, jest też najmniejszym odtwarzaczem mp3 na świecie. Jest niewiele większy od męskiego kciuka i ma postać klipsa do przypinania do odzieży - a mieści przy tym ok. 250 utworów, czyli 25 płyt CD.