Myśleć jak idealny menedżer

Przeczytaj także: Czym jest coaching menedżerski?

No właśnie, co to właściwie znaczy? Nie da się ukryć, że działanie bez refleksji jest prawdopodobnie przejawem bezmyślności, tak jak myślenie bez działania jest biernością. Każdy, kto kieruje innymi, powinien mieć swój sposób na znalezienie się w punkcie, w którym myślenie spotyka się z działaniem. Zapytasz być może – „po co?”. Po to, by osiągnąć cel. Jak to zrobić? Oto magiczny przepis:

Weź dwie garście refleksji, powoli dodawaj jedną szklankę analitycznego myślenia, zalej otwartością na świat, mieszaj we współpracy z innymi, podgrzej, mając na uwadze zmiany i ciągłość. Po jakimś czasie osiągniesz zamierzony cel.

Prawda, że proste?

Według J. Goslinga i H. Mintzberga praktyka zarządzania zawiera w sobie pięć różnych punktów widzenia. Zapytasz może: „O co im dokładnie chodzi?”.

Perspektywa „ja” – refleksyjny sposób myślenia

Ciekawe, czy potrafisz zatrzymać się i głęboko zastanowić nad swymi doświadczeniami? Spróbuj na przykład teraz. Co wydarzyło się od momentu, kiedy wziąłeś do ręki ten tekst? Zdarzenia, w których uczestniczymy, stają się dopiero wtedy naszymi doświadczeniami, gdy je gruntownie przetrawimy myślowo. Gdy staną się przedmiotem naszej refleksji. Zastanawiasz się być może teraz nad tym, czym dokładnie jest ta refleksja. Chętnie odsyłam Cię do słownika. Istotą refleksji jest zaglądanie do swego wnętrza po to, by lepiej dostrzegać to, co nas otacza, spojrzeć na to, co znamy z innej perspektywy. Wtedy spostrzeżemy „coś”. Być może uda nam się wtedy lepiej poznać siebie i lepiej poznać otaczający nas świat. Poprzez refleksyjne patrzenie wstecz, można śmiało stawiać czoła przyszłości i z kawałków własnych doświadczeń budować wizje.

Perspektywa organizacji – analityczne myślenie

I znowu trudne słowo – analiza. W dosłownym sensie analiza znaczy „uwolnienie” (z gr.). Polega więc na uwalnianiu istoty (dekonstrukcji, rozłożeniu na części składowe) złożonych zjawisk. Nie chodzi w niej o upraszczanie skomplikowanych zagadnień, ale o to, by zachować złożony obraz rzeczywistości, nie pozbawiając się zdolności do podejmowania działań. By skutecznie zarządzać, musimy widzieć zarówno las, jak i składające się nań drzewa, i… całą resztę.

Perspektywa kontekstu – otwarty sposób myślenia

Popatrz teraz z pewnej odległości na swoją dłoń. Dłoń jak dłoń. Niby nic szczególnego. Prawdopodobnie pięć palców przymocowanych do środka. Przybliż ją do swych oczu. Jeszcze. Jeszcze. Jeszcze bliżej. OK. Już wystarczy! Widzisz różnicę? Na takiej zwykłej ręce pojawiły się jakieś zmarszczki, linie papilarne, zadrapania, może blizny. W pewnym momencie prawdopodobnie widziałeś już tylko (lub aż) fakturę swojej skóry. Może spostrzegłeś coś, czego wcześniej nie widziałeś? A teraz wyobraź sobie, co jest dalej. Te wszystkie mięśnie, ścięgna, nerwy, naczynia krwionośne złożone z milionów komórek… A co będzie, jak spojrzysz na nią z innej perspektywy? No proszę, okazało się, że Twoja ręka wcale nie jest taka zwykła i jednorodna. Tak naprawdę składa się z wielu światów. Zapytasz, „Jak ręka ma się do otwartości”? Spróbuj sam wymyślić!

Według mnie otwarty sposób myślenia, to pewna elastyczność, patrzenie z różnych perspektyw, usłyszenie dochodzących informacji, uważność i przede wszystkim branie pod uwagę kontekstu dziejących się rzeczy.

Perspektywa relacji – kooperacyjny sposób myślenia

Relacja, to taki magiczny wyraz, który zawiera w sobie wiele trudnych do zamknięcia w słowach rzeczy. Relację się bardziej czuje, niż o niej mówi. Prawdopodobnie każdy z nas, gdy jest w relacji z drugą osobą, czuje ją trochę inaczej. Zakłada ona wzajemny szacunek, uważność, otwartość, refleksję… Menedżerowie, którzy są w dobrych relacjach z pracownikami, częściej słuchają, niż mówią. Wolą być w akcji niż przerzucać papierki za biurkiem. Zachęcają innych do otwartości i współpracy. Dzięki temu, że rzadziej kontrolują, pracownicy mają większy wpływ na swoją pracę. Trywialne? To zastanów się, z iloma pracownikami jesteś w relacji.