Siła nabywcza Polaków - gdzie sprzedawać?

Przeczytaj także: Wydatki gospodarstw domowych zmaleją?

Siła nabywcza osób mieszkających w granicach kilkuminutowej strefy dojazdowej do powstającego właśnie centrum handlowego w Lublinie „Felicity” jest o 20,6 proc. wyższa od przeciętnej krajowej. Z kolei siła nabywcza mieszkańców tej samej strefy dojazdowej wokół Galerii Mokotów w Warszawie jest wyższa od polskiej przeciętnej aż o 78,1 proc.! Opinie, skądinąd historycznie uzasadnione, o egalitarności polskiego społeczeństwa można już zaliczyć do mitów. Faktu tego nie można również pominąć przy planowaniu strategii sprzedaży, rozwoju sieci punktów handlowych, dystrybucji ulotek czy selekcji lokalizacji dla billboardów.

Możliwości na tle innych

Badania siły nabywczej Polaków uwzględniające poza urzędowymi danymi o dochodach także inne ich źródła, jak np. dochody z szarej strefy czy transfery międzynarodowe, pozwalają nam oszacować zasobność przeciętnego konsumenta na poziomie ok. 1300 zł w skali miesiąca. Biorąc pod uwagę średnią wielkość gospodarstwa domowego w Polsce – 2,72 osoby, otrzymujemy kwotę ponad 3500 zł, jaką przeciętne gospodarstwo domowe może wydać na zakup towarów i usług miesięcznie (w tym zaspokajających potrzeby podstawowe).

Oczywiście ciągle trzeba mieć w pamięci, że średnia spłaszcza obraz – w rzeczywistości gospodarstw domowych zamożnych jest dużo mniej niż gospodarstw domowych charakteryzujących się siłą nabywczą poniżej przeciętnej. W perspektywie nieco szerszej miesięczna siła nabywcza w wysokości 1300 zł plasuje nas w rankingu krajów europejskich pod względem możliwości nabywczych w trzeciej dziesiątce. Oznacza to, że np. przeciętny mieszkaniec Szwecji, Włoch lub Niemiec może zakupić towary i usługi o wartości ponad dwukrotnie wyższej niż jest to możliwe w Polsce (po uwzględnieniu różnic cen), nie wspominając np. o mieszkańcach Liechtensteinu, których siła nabywcza jest dwukrotnie wyższa od siły nabywczej Niemców! Wynik Polski nie jest oczywiście taki zły – dwukrotnie mniej niż przeciętny Polak może wydać na zakup towarów i usług przeciętny mieszkaniec np. Serbii, Czarnogóry czy Bośni i Hercegowiny. Z kolei siła nabywcza w Polsce przypadająca na jednego mieszkańca jest dziewięciokrotnością siły nabywczej przypadającej na jednego mieszkańca Mołdawii!

O ile lepiej niż kiedyś?
Równie interesująca jest analiza siły nabywczej w ujęciu dynamicznym. W porównaniu z rokiem poprzednim siła nabywcza Polaków wzrosła o 18 proc. Na przestrzeni trzech lat (od 2004 do 2007) zaobserwowaliśmy ogółem 547 jednostek administracyjnych (gminy miejskie, wiejskie oraz dzielnice największych miast), w których wzrost siły nabywczej charakteryzuje się wartościami ponadprzeciętnymi w stosunku do wzrostów dla całej Polski. Na mapie obszary te zaznaczone są kolorem zielonym. 2545 jednostek charakteryzuje się wartościami dynamiki poniżej średniej (na mapie kolor biały). Mamy, więc do czynienia z postępującą polaryzacją rynków lokalnych w Polsce. Kolejny dowód na to, że warto bliżej przyjrzeć się zróżnicowaniom obszarowym – już nie tylko na poziomie swoich regionów sprzedażowych.

Obecność na mapie wszystkich dzielnic Warszawy, Gdańska lub Szczecina, charakteryzujących się wyższą niż przeciętna dynamika wzrostów, nie jest oczywiście zaskoczeniem. Zaskakiwać może fakt wykluczenia dzielnic poznańskich na rzecz niemal wszystkich gmin otaczających Poznań (np. Swarzędz, Kórnik, Komorniki) czy Wrocław (Kąty Wrocławskie i Kobierzyce) – jest to niewątpliwie efekt rozrastania się aglomeracji i migracji dużych miast w ich bezpośrednie sąsiedztwo. Rośnie także zamożność mieszkańców miejscowości turystycznych, takich jak np. Ustka, Zakopane oraz innych niedużych miast charakteryzujących się dużymi przepływami ludzi – np. miasta graniczne Terespol i Słubice.