NBP: rynek pracy w Polsce w IV kw. 2014

Przeczytaj także: NBP: rynek pracy w Polsce w III kw. 2014

Ponadto, wynagrodzenia – zarówno nominalne, jak i realne – rosną w obecnej fazie cyklu zdecydowanie wolniej, niż miało to miejsce w analogicznym okresie poprzedniego cyklu.W przypadku spowolnienia gospodarczego z I-szej połowy lat 2000-cznych w analogicznej fazie cyklu następowało już wyraźne przyspieszenie wzrostu nominalnych wynagrodzeń, które pociągnęło za sobą wzrost wynagrodzeń realnych. Obecnie, jak wskazano wcześniej, wzrost wynagrodzeń realnych jest skromniejszy i jego źródłem jest głównie spadek cen konsumpcyjnych.

Silnie skorelowane ze zmianami płac realnych pozostają zmiany indeksu restrykcyjności rynku pracy mierzącego równowagę pomiędzy popytem a podażą na rynku pracy, a jednocześnie mierzącym wpływ zagregowanych relacji na rynku pracy na proces wynagrodzeń Wykres R1.2. Wskaźnik ten, zdefiniowany jako iloraz liczby wakatów i liczby osób bezrobotnych kontynuuje tendencję wzrostową obserwowaną od drugiej połowy 2012 r. i w ostatnich miesiącach 2014 roku kształtował się na poziomie zbliżonym do wartości obserwowanych pod koniec ożywienia gospodarczego w drugiej połowie 2008 r.

Czy bezrobocie wśród osób starszych jest rzeczywiście wysokie?

Rosnąca zasadniczo w ostatnich latach stopa bezrobocia wśród osób w wieku tzw. niemobilnym rodzi pytanie o to, czy w okresie spowolnienia gospodarczego niektóre grupy w większym stopniu doświadczyły skutków bezrobocia. Jednakże, dane BAEL wskazują, że większość populacji osób bezrobotnych, ale również zasadniczą część przyrostu tej grupy ostatnich czterech latach stanowią
roczniki urodzone pomiędzy 1970 a 1996 r., a więc osoby względnie młode.

Osoby dopiero wchodzące na rynek pracy w większym stopniu dotyka zjawisko bezrobocia niż osoby, które już w rynku pracy uczestniczą. Z tego względu generalną tendencją obserwowaną zarówno w krajach rozwijających się jak i rozwiniętych jest wyższa stopa bezrobocia wśród młodzieży, która również w większym stopniu wzrasta w okresach dekoniunktury. Jednak obserwowany w trakcie kryzysu wzrost stopy bezrobocia wśród osób w wieku tzw. niemobilnym (tj. powyżej 45/50 roku życia) rodzi pytanie o to, w jakim stopniu ostatnie spowolnienie gospodarcze dotknęło także najstarszych uczestników rynku pracy.

Dane BAEL wskazują, że za większość wzrostu bezrobocia w latach 2009-2014 odpowiadają urodzeni w rocznikach 1970-1996. Liczba osób z roczników 1950-1959 pozostających bez pracy pozostaje względnie stała, co oznacza, że napływ do bezrobocia równoważony jest przez odpływy do bezrobocia i nieaktywności (np. w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego). Systematyczny, choć niewielki, wzrost liczby osób bezrobotnych dotyczy także osób urodzonych w latach 1960-tych, tj. obecnych 45-55 latków.