Nowelizacja ustawy Prawo zamówień publicznych okiem BCC

Przeczytaj także: Nowelizacja prawa zamówień publicznych chroni podwykonawców

Odnosząc się do poszczególnych –najbardziej istotnych modyfikacji –przewidzianych w projekcie poselskim, a skrytykowanych przez Urząd Zamówień Publicznych, wskazujemy że:

• Projekt poselski przewiduje zwiększenie progu kwotowego, od którego powstaje obowiązek stosowania ustawy Pzp. Próg ten zgodnie z postulatami poselskimi wynosić ma 50000euro. Zmiana ta wydaje się być słuszna, aczkolwiek korekty wymaga ostateczna wartość proponowanej kwoty tzw. progu bagatelności. W wielu dotychczasowych opiniach Business Centre Club proponował w tym zakresie zwiększenie progu bagatelności do kwoty oscylującej na poziomie 25 000 –30 000 euro, a więc kwoty niższej niż wskazuje projekt. Stanowisko Urzędu Zamówień Publicznych w przedmiotowym zakresie jest zbliżone do stanowiska prezentowanego przez BCC. Zgodzić należy się z postulatem UZP, iż zwiększenie progu powinno być ograniczone do kwoty 30 000 euro.
• Projekt przewiduje również wprowadzenie wyboru trybów negocjacji bez ogłoszenia oraz zamówienia z wolnej ręki przy wszystkich usługach tzw. niepriorytetowych (usługach o wartości do kwot, od których obowiązują dyrektywy unijne). Zdaniem Business Centre Club wszelkie próby odformalizowania postępowań w zakresie mniejszych zamówień publicznych są działaniami prawidłowymi. Zaznaczyć należy również, iż nie zgadzamy się z argumentami UZP stanowiącymi, że wprowadzenie postulowanej zmiany doprowadzi do istotnego ograniczenia konkurencyjności rynku zamówień publicznych w Polsce, w stosunku do rynku Unii Europejskiej.

Kolejna proponowana zmiana, dotyczy możliwości korzystania przez zamawiających, przy przygotowaniu i prowadzeniu postępowania, ze wzorów umów w sprawie zamówienia publicznego, regulaminów i innych dokumentów stosowanych przy udzielaniu zamówień. Zmiana ta ma na celu upowszechnianie dobrych praktyk. Obecnie nie został wdrożony żaden system tworzenia wzorców dla najbardziej typowych zamówień publicznych. Praktyka pokazuje jednak jak bardzo wzorce takie są potrzebne. Jak słusznie podkreślają ich zwolennicy, brak ten (np. FIDIC), był szczególnie dotkliwy przy budowie dróg. Zdaniem BCC, szczególnie istotne (a zarazem priorytetowe), powinno być wprowadzenie wzoru umowy standardowej –właśnie w oparciu o Ogólne Warunki Kontraktowe FIDIC oraz w porozumieniu ze środowiskiem wykonawców. BCC sugeruje także, aby wzorzec taki miał charakter obligatoryjny, co niewątpliwie usprawniłoby całą procedurę. postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Warto podkreślić, iż nawet w ramach krytycznego stanowiska Urzędu Zamówień Publicznych w tym zakresie, stwierdzono, że „(…) uznaje za słuszny postulat o konieczności szerszego stosowania wzorcowych dokumentów przez uczestników postępowania o udzielenie zamówienia publicznego”.

W dalszej części ustawodawca proponuje również zmianę art.8 ustawy Pzp, stanowiącą o obowiązku ujawnienia informacji niezbędnych do oceny czy wykonawca spełnia warunki udziału w postępowaniu. Zmiana ta ma umożliwić wzajemną weryfikację wykonawców przez konkurentów. Zgodnie ze stanowiskiem zwolenników zmian, jawność w procesie wyboru wykonawcy pozwoli ograniczyć przypadki łamania zasaduczciwej konkurencji. Wśród przeciwników zmiany króluje stanowisko, że zmiana ta obarczona jest ryzykiem naruszenia tajemnicy przedsiębiorstwa przez podmioty konkurujące ze sobą na tym samym rynku. Zbyt kategoryczny zapis, może uderzać w samych wykonawców, zobowiązując ich do ujawniania informacji stanowiących tajemnicę. Pomimo więc, oczywistej konieczności rozszerzenia zakresu informacji jawnych, to ww. propozycja powinna być doprecyzowana.

Ustawodawca doprecyzował również przesłanki wykluczenia wykonawcy z rynku zamówień publicznych na 3 lata (szkoda nie mniejsza niż 10% wartości zamówienia, stwierdzona orzeczeniem sądowym, nienaprawiona w terminie wskazanym przez zamawiającego). Zmiana ta ma na celu ograniczenie możliwości niejako szantażowania wykonawcy przez zamawiającego. Założenie nowelizacyjne odnosi się do wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 9 grudnia 2012 roku.