Ocena ryzyka krajów wg Coface III 2014

Przeczytaj także: Ocena ryzyka krajów wg Coface I 2014

Niezwykle zróżnicowany klimat dla biznesu

Poza rewizją całościowej oceny ryzyka krajów (country risk assessment), Coface przeprowadził także doroczny przegląd ocen klimatu dla biznesu (business environment assessments).

Wśród krajów notujących poprawę znalazła się Algieria, która została zdjęta z negatywnej listy obserwacyjnej z oceną B dla klimatu biznesowego. Kraj ten odczuwa korzyści wynikające ze zmian w prawodawstwie dotyczącym przedsiębiorczości, które zostały wprowadzone w Prawie Finansowym w 2014 roku i obejmują usprawnienie procedur zatwierdzania projektów inwestycji zagranicznych.

Z drugiej strony, wśród krajów którym obniżono ocenę klimatu dla biznesu znalazła się Ukraina, zdegradowana do poziomu D, co nie powinno budzić szerszego zdziwienia. Sytuacja panująca w tym kraju, związana z korupcją oraz kwestiami legislacyjnymi znacznie się pogorszyła na przestrzeni ostatnich lat. Wysoki poziom niestabilności politycznej ogranicza prawdopodobieństwo wprowadzenia jakichkolwiek reform.

Oceny ryzyka krajów prowadzone przez Coface określają średni poziom ryzyka niewypłacalności przedsiębiorstw w danym kraju w ramach prowadzonych przez nie krótkoterminowych transakcji handlowych. Ocena nie dotyczy długu publicznego. Aby określić ryzyko danego kraju, Coface analizuje łącznie perspektywy gospodarcze, polityczne i finansowe kraju, doświadczenia Coface nt. płatności firm oraz klimat dla biznesu.

Oceny przyznawane są w siedmiostopniowej skali: A1, A2, A3, A4, B, C, D (zgodnie ze wzrostem ryzyka). Mogą skutkować także umieszczeniem kraju na liście obserwacyjnej.

Ocena klimatu dla biznesu jest elementem całkowitej oceny ryzyka dla danego kraju i jest ogłaszana dodatkowo, oprócz oceny ryzyka. Poddaje ona ocenie dostępność oraz wiarygodność informacji dotyczących przedsiębiorstw, a także ochronę prawną wierzycieli i uwzględnia jakość środowiska instytucjonalnego. Ocena klimatu dla biznesu opiera się na 7-stopniowej skali A1, A2, A3, A4, B, C oraz D (zgodnie ze wzrostem ryzyka), podobnie jak dla ocen ryzyka krajów.

Ocena Polski

Stabilizacja na poziomie A3 - ocena niezmieniona od czerwca 2013 r.

W czerwcu 2013 r. ocena Polski została zdjęta z negatywnej listy obserwacyjnej, (na którą trafiła w styczniu 2013) i do dzisiaj pozostaje na poziomie A3.

Powodem umieszczenia Polski w styczniu 2013 na negatywnej liście obserwacyjnej było obserwowane spowolnienie gospodarcze i niestabilność branży budowlanej. Mniej otwarta gospodarka Polska zaczęła odczuwać wpływ europejskiej recesji. Negatywna obserwacja oceny A3 potwierdzała, że ryzyko braku zapłaty wzrosło. W Polsce notowano pogorszenie w zakresie regulowania płatności w transakcjach handlowych, co wyrażało się wzrostem przypadków przeterminowanych należności i wzrostem liczby upadłości.
Jednak już w czerwcu 2013 ocenę A3 zdjęto z listy negatywnej. W przeciwieństwie do sąsiadów, Polska obroniła się przed recesją, a spowolnienie gospodarcze było przejściowe. Powodem korekty oceny był oczekiwany wzrost aktywności, spowodowany ekspansywną polityką monetarną kraju (od listopada 2012 roku polski bank centralny luzował politykę monetarną w celu pobudzenia konsumpcji i inwestycji prywatnych). Deprecjacja waluty wydaje się być pod kontrolą, co poprawia polską konkurencyjność.

Najwyższą ocenę Polska miała od połowy 2007 roku do końca 2008. Nota A3+ oznaczała, że znajdowała się na liście obserwacyjnej z perspektywą pozytywną, a zatem realne było w niedługim czasie osiągnięcie wyższego pułapu A2. Jednak kryzys roku 2009 i następujące lata spowolnienia odwróciły tę tendencję.

Obecna ocena A3 oznacza, że firmy rozliczają się ze swoimi kontrahentami nie zawsze na czas, ale w większości regulują zaległości, a ryzyko niewypłacalności nie jest wielkie.

Kraje BRICS spowalniają, ale inne kraje wschodzące przyspieszają

Coface zwraca uwagę na 10 krajów wschodzących, depczących po piętach krajom BRICS

Po 10 latach szaleńczego wzrostu, kraje BRICS ostro wyhamowują - Coface prognozuje średni wzrost dla 2014 roku na poziomie 3,2 punktu poniżej średniego wzrostu, jaki został odnotowany dla tych krajów w ubiegłej dekadzie. Jednocześnie inne kraje wschodzące znacznie przyspieszają swój rozwój. Wśród nich wyłania się „wiodąca 10” z obiecującymi prognozami dla sektora produkcji oraz z finansowaniem mogącym zapewnić wsparcie rozwoju.