Ewaluacja pracowników zbędna

Przeczytaj także: Kariera zawodowa: jak otworzyć nowy rozdział?

Co zatem powinny robić organizacje, aby oszczędzić czas, drzewa, nerwy i pieniądze, a skupić się na tym, co ważne?

1. Zastąpić opisy stanowisk opisami ludzi, w efekcie uzyskując strukturę życiorysów.
2. Upewnić się, że pracownicy zachęcani są do nauki nowych umiejętności i działania na różnych obszarach organizacji.
3. Nagradzać ludzi za pomocą systemu 360-stopniowej oceny (dokonywanej przez szefa, współpracowników, samego zainteresowanego oraz jego zespół) i indywidualnie ustalanych podwyżek, o których wysokości decydują sami członkowie danego zespołu.

Moje propozycje mogą się wydawać ekstremalne, jednak to tylko pozory. Ekstremalny jest sposób, w jaki wiele archaicznych i bezsensownych procedur i zasad funkcjonuje do dzisiaj. Jedno jest pewne: im dłużej będą one istniały, tym krótszy będzie żywot twojej firmy.

Człowiek lecący balonem zdał sobie właśnie sprawę z tego, że się zgubił. Obniżył wysokość i zobaczył na ziemi kobietę. Zszedł jeszcze niżej i krzyknął: „Przepraszam, czy mogłaby mi pani pomóc? Obiecałem przyjacielowi, że spotkam się z nim godzinę temu, ale nie mam pojęcia, gdzie jestem”.

Kobieta odpowiedziała: „Jest pan w aerostacie napędzanym rozgrzanym powietrzem, unoszącym się w przybliżeniu 10 metrów nad ziemią. Znajduje się pan na szerokości geograficznej pomiędzy 40 a 41 równoleżnikiem oraz na długości pomiędzy 59 a 60 południkiem”.

„Pani z pewnością jest inżynierem” – stwierdził pilot balonu.

„Owszem” – odparła kobieta. – „Skąd pan to wie?”.

„No cóż” – odpowiedział mężczyzna. – „Wszystko, co mi pani powiedziała, jest poprawne z technicznego punktu widzenia, lecz nadal nie wiem, jak mogę skorzystać z tych informacji i wciąż jestem zgubiony. Szczerze mówiąc, niezbyt mi pani pomogła”.

Kobieta zauważyła: „Pan musi sprawować stanowisko kierownicze”.

„To prawda” – odrzekł mężczyzna. – „Skąd pani to wie?”

„Cóż” – wyjaśniła kobieta. – „Nie wie pan, gdzie jest ani dokąd zmierza. Wzniósł się pan wysoko tylko dlatego, że jest pan balonem. Obiecał pan coś, ale nie ma pojęcia, jak się z tego wywiązać, i oczekuje, że pański problem rozwiąże ktoś z dołu. Jest pan dokładnie w takiej samej sytuacji, w jakiej pan był, zanim się spotkaliśmy, z tą różnicą, że teraz jakimś cudem okazało się, że jest to moja wina”.



Powyższy fragment pochodzi z książki Davida Taylora „Lider bez maski. Prawdziwa droga do sukcesu” (Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2009). Zdaniem autora tytułowy lider, to ktoś, kto potrafi odważnie marzyć, realizować swoje plany, panować nad własnym życiem i karierą oraz konsekwentnie dążyć do celu. Samodzielnie określa, co jest dla niego prawdziwym sukcesem, oraz świadomie kształtuje swoje relacje prywatne i zawodowe. Autor zaprasza do odbycia wraz z nim siedmiu podróży, w czasie których czytelnik będzie mógł odnaleźć odpowiedzi na nurtujące pytania: Czym jest sukces?, Jak go odnieść?, Czy każdy może z powodzeniem pełnić funkcję lidera?, Jak odkryć, kim się jest naprawdę? Publikacja jest dostępna w wielu księgarniach internetowych m.in. w www.profinfo.pl.