Strategie pośrednie: część 2

Przeczytaj także: Strategie pośrednie: część 1

Podstawową kwestią wynikającą ze sposobów finansowania tego typu inwestycji przez podmiot dający finansowanie jest również generowanie przez biorcę wysokiego i stabilnego poziomu EBITDA (zysk operacyjny + amortyzacja), pozwalającego na obsługę zadłużenia oraz poziom długu netto do EBITDA, determinujący możliwość zwiększania długu. Silne equity story oraz przewagi konkurencyjne, jakimi dysponuje dany podmiot są tu, jak i w przypadku pozostałych inwestycji typu equity, podstawowym czynnikiem decydującym o atrakcyjności inwestycyjnej. Istotną kwestią jest również często występujące lewarowanie tego typu inwestycji przez fundusz, co wpływa zarówno na potencjalną stopę zwrotu z inwestycji, jak również na ponoszone ryzyko.

Dlatego też inwestycje tego typu zaliczyć należy do strategii umiarkowanych jedynie przy rezygnacji z lewarowania transakcji kapitałami obcymi. Ryzyko tych inwestycji jest jednak znacząco zmniejszane przez fakt dogłębnego poznania spółki, który jest szczególnie specyficzny dla tego typu inwestycji gdyż zazwyczaj wiążą się one z przeprowadzeniem pełnego due diligence obejmującego zarówno kwestie biznesowe, jak i prawne czy audyt środowiskowy. Wszystko to sprawia że inwestycje tego typu cechują się wysokim poziomem wartości dodanej wynikającym z dużego wkładu pracy jaki wiąże się z tymi inwestycjami. Powszechną formą inwestycji są tu również inwestycje pośrednie polegające na inwestycji nie w konkretne podmioty ale w fundusz PE.

Rozwiązanie takie pozwala na znaczne zmniejszenie nakładu pracy po stronie inwestora oraz przyczynia się do zwiększenia dywersyfikacji. Jest to rozwiązanie korzystne, gdyż pozwala na uczestnictwo w wysoce rentownych inwestycjach przy niewielkim nakładzie czasu i pracy, które sprawia, że ten wariant inwestycji przyjmuje w skrajnych przypadkach dla inwestora nawet pasywny charakter.

Istotna jest również możliwość zarządzania indywidualnym stopniem dźwigni finansowej poprzez podział części portfela odnoszącej się do inwestycji w fundusz PE na inwestycje w obligacje i w fundusz. Minusami tego typu inwestycji pośredniej są natomiast koszty zarządzania funduszem jakie obciążają wynik prowadzonych inwestycji. Analizując jednak plusy i minusy inwestycji tego typu należy uznać, iż strategia taka może być bardzo przydatna dla inwestorów chcących budować długoterminowy portfel oparty na inwestycjach w instrumenty o charakterze udziałowym.

Interesującą strategią zaliczaną do grupy o umiarkowanym poziomie ryzyka jest również strategia „long debt short equity”. Strategie takie obecnie będące głównie domeną wyspecjalizowanych funduszy typu hedge opierają się na wykorzystaniu zmian sytuacji podmiotów będących w złej kondycji finansowej. Realizacja powyższej strategii polega na zajęciu długiej pozycji na obligacjach spółki przeżywającej trudności finansowe i jednocześnie krótkiej pozycji na jej akcjach. W założeniu inwestor oczekuje, że w przypadku pogorszenia się sytuacji finansowej spółki i fiaska programu restrukturyzacyjnego uzyska on zysk na akcjach wynikający ze spadku ich kursu oraz odzyska część środków włożonych w obligacje spółki w wyniku procesu jej likwidacji.

W przypadku odwrotnej sytuacji i wzrostu kursu akcji inwestor poniesie straty na akcjach, które w pewnym stopniu zostaną zrekompensowane przez zyski uzyskane z kuponów obligacji, które zwykle są wysokie z powodu podwyższonego poziomu ryzyka jakim cechuje się dana spółka z powodu swojej sytuacji finansowej. Tak więc inwestor realizujący strategie tego typu oprócz wysokiego potencjału wzrostowego, zabezpiecza się jednocześnie przed poniesieniem znaczącej straty. Strategie takie są obecnie rzadko stosowane przez inwestorów indywidualnych, gdyż w celu uzyskania stabilnych stóp zwrotu wymagają one wysokiego stopnia dywersyfikacji.

Kolejną kwestią jaka odstrasza inwestorów indywidualnych od takich podejść inwestycyjnych jest długość procesu odzyskiwania środków zainwestowanych w obligacje spółki w przypadku jej bankructwa. Z powyższych powodów skuteczna i „bezpieczna” realizacja tej strategii wymaga udziału wyspecjalizowanego funduszu. Jest to również związane z koniecznością przeprowadzenia dogłębnych analiz, które wynikają głównie z trudnej sytuacji spółki i związanym z tym podwyższonym poziomem ryzyka analiz, które muszą większą wagę przywiązywać do analiz jakościowych niż ilościowych.