Polska gospodarka mieszkaniowa 2007

Przeczytaj także: Gospodarka mieszkaniowa w 2018 roku

Biorąc pod uwagę bilans zasobów mieszkaniowych (stan na 31 grudnia 2007 r.), przyrost mieszkań był m. in. efektem inwestycji w budownictwie, rozbudowy i przebudowy budynków istniejących, jak również zmiany charakteru przeznaczenia powierzchni niemieszkalnych. Dynamika przyrostu mieszkań kształtowała się na tym samym poziomie zarówno w miastach jak i na terenach wiejskich. W miastach liczba mieszkań wzrosła o 0,9% (co stanowi wzrost o 79,8 tys.), natomiast na terenach wiejskich przybyło ich o 37,3 tys. tj. 0,9%.
Przeciętna liczba izb przypadająca na 1 mieszkanie wyniosła 3,70, w tym w miastach wynosiła ona 3,50, a na wsi 4,11.

Średnia wielkość mieszkania w Polsce wynosiła w grudniu 2007 r. 69,8 m2 i wzrosła ona o 0,3 m2 w porównaniu do roku poprzedniego. Mieszkania na wsi były średnio o 24,1 m2 większe niż na terenach miast (odpowiednie wskaźniki wynoszą dla wsi 86,0 m2 a dla miast 61,9 m2).

Natomiast przeciętna powierzchnia użytkowa przypadająca na 1 osobę wzrosła w porównaniu z rokiem ubiegłym o 0,3 m2 i wyniosła 23,8 m2 (w miastach z 22,8 m2 do 23,2 m2, na wsi z 24,5 m2 do 24,7 m2).

Dysproporcje pomiędzy miastem a wsią dotyczą również stopnia zaludnienia mieszkań. Na 1 mieszkanie w miastach przypadało przeciętnie 2,67 osoby, a na wsi 3,48, przy przeciętnej dla Polski 2,93.

Najwięcej mieszkań wyposażonych było w wodociąg (95,3%), w mniejszym stopniu w ustęp i łazienkę. Natomiast instalacja gazowa podłączona była w co drugim mieszkaniu. Mieszkania na terenach wiejskich były zdecydowanie gorzej wyposażone w w/w urządzenia niż w miastach.