Kradzież danych osobowych jest powszechna

Przeczytaj także: Kradzież tożsamości: wzrost infekcji

Czy uważamy, że nasze dane przechowywane w instytucjach są bezpieczne?

Kradzież tożsamości jest przestępstwem, które może nam się przydarzyć również w instytucjach i organizacjach, trzymających dane wrażliwe nie tylko swoich pracowników, ale także klientów. Tylko 4% respondentów jest w 100% pewna, że organizacje i instytucje, które mają styczność z ich danymi osobowymi, obchodzą się z nimi właściwie. Oznacza to, że aż 96% ma co do tego wątpliwości. W Polsce liczba jest jeszcze wyższa - 98% ankietowanych Polaków nie jest pewna czy ich dane wrażliwe chronione są przez instytucje we właściwy sposób. Największym zaufaniem w zakresie ochrony danych osobowych darzy się banki i instytucje finansowe (44%), następnie instytucje związane z ochroną zdrowia (27%), następnie sektor edukacyjny (13%). Najmniejszym zaufaniem darzy się sektor usług (4%).

Jak zapobiegamy kradzieży danych?

Mimo obaw związanych z utratą danych, wielu z nas podchodzi lekkomyślnie do przechowywania i niszczenia dokumentów zawierających dane wrażliwe. 91% konsumentów próbowało uchronić się przed kradzieżą tożsamości, ale tylko 73% wiedziało w jaki sposób należy zniszczyć dokumenty.

Z badań wynika, że 27% badanych niszczyło dokumenty przed wyrzuceniem, co oznacza, że prawie ¾ respondentów tego nie robiło. Najczęstszym powodem jest brak niszczarki – 34% respondentów w Europie jej nie posiada, a 33% uważa, że podarcie dokumentów jest wystarczające. Najwyższy odsetek respondentów niszczących swoje prywatne dokumenty jest w Wielkiej Brytanii (53%), a najmniejszy jest w Rosji (6%).

Jak Polacy chronią swoje dane? Kilka słów podsumowania.

W Polsce aż 50% ankietowanych nie posiada niszczarki, a 36% uważa, że samo podarcie dokumentów jest wystarczające. 36% Polaków trzyma dokumenty wrażliwe w komodzie lub szufladzie w domu, a 28% w torebce lub portfelu. Zarazem, 75% boi się, że w rezultacie kradzieży tożsamości poniosą ogromną stratę finansową. 63% z polskich ofiar nie wie, kiedy została okradziona z tożsamości. W Polsce średnio ponad rok zajmuje ofierze zorientowanie się, że padła ofiarą tego przestępstwa.