Narodowy Spis Powszechny 2011 - wyniki

Przeczytaj także: Narodowy Spis Powszechny 2011 - wyniki wstępne

I. Stan i struktura demograficzna ludności

Stan ludności faktycznie zamieszkałej

Wyniki spisu ludności wykazały, że zgodnie z definicją ludności faktycznej (stosowanej dotychczas w spisach ludności i badaniach demograficznych) w Polsce w dniu 31 marca 2011 roku mieszkało 38,5 mln osób, tj. o 0,8 % więcej w stosunku do wyników bieżącego bilansu ludności za 2010 rok (bilans ten został opracowany na podstawie danych pochodzących z poprzedniego spisu ludności 2002 oraz ruchu naturalnego i migracji, jakie miały miejsce w latach 2003-2010).

W porównaniu z wynikami spisu z 2002 roku ludność Polski w 2011r. zwiększyła się o blisko 271 tys. osób (0,71%), przy czym przyrost ten dotyczył kobiet, natomiast liczba mężczyzn zmniejszyła się)
W świetle wyników spisu 2011 roku liczba ludności faktycznie zamieszkałej w miastach zmniejszyła się i wyniosła ok. 23 169 tys. co stanowiło ok. 60,2% ogółu (w 2002 roku udział ten wynosił 61,8%). Zwiększyła się natomiast liczba ludności wiejskiej do ok. 15 332 tys. osób, co stanowiło 39,8% (w 2002 – 38,2%). Zmiany te były spowodowane w dużej mierze migracjami z dużych ośrodków miejskich na obrzeża miast należące już do terenów administracyjnie wyodrębnianych jako obszary wiejskie.
W 2011 roku (podobnie jak w 2002 roku) najwięcej ludności faktycznie zamieszkałej liczyły województwa: mazowieckie – 5 492 tys. mieszkańców, co stanowiło 14,3% ogółu ludności kraju, śląskie – 4 617 tys. (12,0%), wielkopolskie – 3 417 tys. (8,9%) oraz małopolskie – 3 406 tys. (8,8%). Z kolei najmniej liczne województwa to: opolskie – 990 tys. osób (2,6%), lubuskie – 1 001 tys. (2,6%) i podlaskie – 1 200 tys. osób (3,1%).

Gęstość zaludnienia, tj. liczba osób faktycznej przypadająca na 1 km2 powierzchni kraju wyniosła – 123 osoby (w 2002 r. – 122 osoby), w miastach – 1074, na wsi 53 (w 2002 r. odpowiednio: miasta – 1114 , wieś – 50).
Struktura demograficzna

Struktura wieku ludności faktycznej w latach 2002-2011 ulegała dynamicznym zmianom, co było głównie konsekwencją „przesuwania się” wyżów i niżów demograficznych przez poszczególne grupy wieku ludności oraz – skutkiem zwiększonej emigracji Polaków za granicę, po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej (p. tabl. 3). W okresie międzyspisowym zmieniły się również proporcje ludności według płci. W 2011 roku mężczyźni stanowili 47,9% ogółu ludności faktycznie zamieszkałej wobec 48,4% w 2002 roku. Tym samym zwiększył się współczynnik feminizacji; aktualnie na 100 mężczyzn przypada 109 kobiet.