Redukcja emisji gazów w Polsce do 2030 r.?

Przeczytaj także: Pozyskiwanie energii a ochrona środowiska

Zgodnie z wynikami zastosowanych modeli ekonomicznych w raporcie ‘W kierunku gospodarki niskoemisyjnej w Polsce’, jeżeli Polska nie podjęłaby żadnych działań (‘scenariusz bazowy’), ogólny poziom emisji gazów cieplarnianych w 2020 roku byłby w przybliżeniu 20 procent wyższy od zanotowanego w roku 2005, natomiast w roku 2030 o 30 do 40 procent wyższy w porównaniu do roku 2005.

Główne wnioski płynące z raportu są następujące:

• Do roku 2030, wykorzystując istniejące obecnie technologie, Polska może ograniczyć wielkość emisji gazów cieplarnianych prawie o jedną trzecią, przy średnim koszcie redukcji wynoszącym 10-15 euro za jedną tonę niewygenerowanych emisji dwutlenku węgla.
• Koszty dla gospodarki osiągną najwyższy poziom w 2020 roku, ale jeszcze przed rokiem 2030 zmiana charakteru gospodarki na niskoemisyjny przyczyni się do przyspieszenia wzrostu gospodarczego. Per saldo, analizowana redukcja emisji będzie miała ujemny wpływ na PKB, wynoszący średnio jeden procent rocznie do roku 2030 w porównaniu do sytuacji, w której nie podejmuje się żadnych działań na rzecz ograniczenia redukcji emisji (‘scenariusz bazowy’).
• Koszt dla gospodarki, szczególnie dla produkcji i zatrudnienia, wynikający z redukcji emisji w Polsce wymaganej do roku 2020 w ramach regulacji UE, jest wyższy niż średnia w krajach członkowskich UE; a do jego wzrostu przyczyniają się restrykcje w handlu uprawnieniami do emisji między sektorami.
• Sektor energetyczny jest obecnie źródłem prawie połowy wielkości emisji w Polsce; jednak to sektor transportu – odnotowujący gwałtowny wzrost emisji i wymagający również zmian behawioralnych, a nie tylko wykorzystania nowych technologii – może się okazać źródłem trudniejszych wyzwań w polityce gospodarczej.

Przejście na niskoemisyjne źródła energii, poprawa efektywności energetycznej na poziomie odbiorców końcowych, oraz polityka transportowa będą kluczowymi filarami niskoemisyjnej strategii gospodarczej w Polsce. Sektor energetyczny, stanowiący obecnie główne źródło emisji, z pewnością należy do obszarów priorytetowych, jednak wysokie koszty inwestycji w tym sektorze będą wymagały mobilizacji źródeł finansowania, a długi okres realizacji inwestycji oznacza, że struktura produkcji w tym sektorze będzie się zmieniała powoli.

Wybór technologii czy nowych inwestycji zależeć będzie nie tylko od oczekiwanych nakładów kapitałowych, oszczędności operacyjnych i potencjału redukcji emisji, ale także od kwestii bezpieczeństwa energetycznego, krajowych źródeł zaopatrzenia oraz szeregu innych kwestii. Możliwości poprawy efektywności energetycznej, wiążące się z niższymi nakładami inwestycyjnymi i szybszym zwrotem poniesionych nakładów, dają szansę na redukcję emisji stosunkowo niewielkim kosztem , wiec stwarzają szanse na rozdzielenie wzrostu gospodarczego i wielkości emisji, co stanowi istotę gospodarki o charakterze niskoemisyjnym.