Ubóstwo wśród dzieci w UE 2008

Przeczytaj także: Państwa OECD - biedni i bogaci

Grupa B (Belgia, Czechy, Niemcy, Francja, Estonia, Irlandia) obejmuje kraje z wynikami od stosunkowo dobrych go poniżej przeciętnej biorąc pod uwagę poziom ubóstwa. Głównym przedmiotem zainteresowania w tych państwach jest wysoka liczba dzieci, żyjących w gospodarstwach domowych, w których nikt nie pracuje. Polityka w tych krajach ukierunkowana na płace i dostęp do dobrej jakości zatrudnienia dla tych rodziców, którzy są poza rynkiem pracy może przyczynić się do zmniejszenia ubóstwa wśród dzieci.

Grupa C (Węgry, Malta, Słowacja, Wielka Brytania) obejmuje państwa, które odnotowały przeciętne lub bardzo słabe wyniki jeśli chodzi ubóstwo wśród dzieci i charakteryzują się wysokim poziomem bezrobocia i ubóstwa wśród rodziców w gospodarstwach domowych, w których znajdują się osoby pracujące. W niektórych spośród tych państw poziom ubóstwa wśród dzieci jest częściowo łagodzony poprzez stosunkowo efektywne transfery społeczne lub dzięki silnym strukturom rodzinnym. Jak podkreślają eksperci, kraje te powinny zmienić politykę na ułatwiającą gospodarstwom domowym, w których nikt nie pracuje dostęp do lepszej pracy, udział w rynku pracy drugiego żywiciela rodziny i odpowiedniego wsparcia pieniężnego dla pracujących dorosłych.

Grupa D (Grecja, Hiszpania, Włochy, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Polska, Portugalia) obejmuje kraje, w których zarejestrowano stosunkowo wysoki poziom ubóstwa wśród dzieci. Podczas gdy w krajach tych jest niski odsetek dzieci, mieszkających w gospodarstwach domowych, w których nikt nie pracuje, jednocześnie notuje się wysoki poziom ubóstwa rodzin, w których są osoby pracujące oraz słaby wpływ transferów społecznych. Zdaniem ekspertów kraje te powinny przyjąć wszechstronne strategie w celu poprawy dochodów członków rodziny oraz ułatwić dostęp do lepszej pracy, szczególnie drugim żywicielom rodziny.