Dojazdy do pracy w 2010 roku

Przeczytaj także: Rośnie mobilność zawodowa Polaków

Poziom wykształcenia również różnicuje, chociaż nie bardzo znacząco, strukturę dojeżdżających do pracy według przekraczania granic administracyjnych gminy miejsca zamieszkania. Najwyższy udział dojeżdżających do pracy poza swoją gminę zanotowano w grupie osób legitymujących się wykształceniem zasadniczym zawodowym – 41,7% (1.039 tys.), a najniższy – w grupie osób legitymujących się wykształceniem wyższym – 31,4% (1.060 tys.).
Dojeżdżający do pracy poza swoją gminę, a równocześnie do innego województwa najczęściej występowali w grupie osób legitymujących się wykształceniem gimnazjalnym bądź niższym (3,3%).

Zróżnicowanie struktury dojeżdżających do pracy według przekraczania granic administracyjnych gminy zamieszkania w podziale według województw jest znaczące, bowiem poza swoją gminę dojeżdża od 22,5% (58 tys.) ogółu osób dojeżdżających w województwie podlaskim do 47,9% (239 tys.) w województwie podkarpackim. Oznacza to ponad 2-krotnie większy udział oraz ponad 4-krotnie większą liczbę osób przekraczających podczas dojazdów granice swojej gminy w województwach skrajnych, tj. o największym i najmniejszym udziale tych osób.

Jeśli popatrzymy na dojeżdżających do pracy poza swoją gminę jako na całość, to największy udział dojeżdżających do pracy do innego województwa zanotowano w województwie opolskim – 17,2% (15 tys.), a najmniejszy w województwie mazowieckim – 2,3% (13 tys.).
Istotną cechą opisującą dojazdy do pracy, zwłaszcza w kontekście przekraczania granic administracyjnych gminy zamieszkania, jest odległość do pracy. Otóż w przypadku, kiedy:

• odległość do pracy wynosiła do 5 km (3.691 tys. dojeżdżających), to dla 97,6% dojeżdżających na tę odległość oznaczało to pracę we własnej gminie, dla 2,4% - pracę poza swoją gminą, ale w swoim województwie, a tylko dla 0,1% - pracę w innym województwie;
• odległość do pracy wynosiła 6-20 km (4.762 tys. dojeżdżających), to dla 57,8% dojeżdżających na tę odległość oznaczało to pracę we własnej gminie, dla 41,1% - pracę poza swoją gminą, ale w swoim województwie, a dla 1,0% - pracę w innym województwie;
• odległość do pracy wynosiła 21-50 km (1.347 tys. dojeżdżających), to dla 12,8% dojeżdżających na tę odległość oznaczało to pracę we własnej gminie, dla 82,0% - pracę poza swoją gminą, ale w swoim województwie, a dla 5,1% - pracę w innym województwie;
• odległość do pracy wynosiła 51 km i więcej (406 tys. dojeżdżających), to dla 0,5% dojeżdżających na tę odległość oznaczało to pracę we własnej gminie, dla 67,5% - pracę poza swoją gminą, ale w swoim województwie, a dla 32,0% - pracę w innym województwie.

2.7. Zróżnicowanie sezonowe dojazdów do pracy

W 2010 roku udział osób dojeżdżających do pracy, w tym najogólniejszym znaczeniu, a więc wszystkich, którzy w BAEL dojazdy zadeklarowali, bez względu na fakt przekraczania bądź nie granic administracyjnych gminy zamieszkania, w liczbie pracujących ogółem wyniósł 64,5%. Oznacza to, iż spośród 15.961 tys. pracujących do pracy dojeżdżało 10.298 tys. osób. Interesujące jest, czy istniało zróżnicowanie sezonowe tego zjawiska. BAEL daje możliwość prześledzenia informacji kwartalnych na ten temat.
Okazało się, iż w poszczególnych kwartałach 2010 roku odsetek dojeżdżających do pracy był bardzo zbliżony, przy czym w kwartale, w którym liczba pracujących była najwyższa, czyli w III kwartale, odsetek dojeżdżających był najniższy. Można przypuszczać, iż niższy odsetek dojeżdżających do pracy obserwowany w III kwartale wiąże się z intensyfikacją prac sezonowych, głównie w gospodarstwach rolnych. I rzeczywiście, w III kwartale nastąpił wzrost liczby pracujących na wsi, w tym wzrost liczby pracujących „w domu”.

Trzeba równocześnie podkreślić, że wahania sezonowe wszystkich pozostałych kategorii związanych z dojazdami do pracy są niewielkie, a największą różnicę udziałów dla Polski ogółem, rzędu 0,5 punktu procentowego, pomiędzy poszczególnymi kwartałami odnotowano w kategorii osób nie dojeżdżających do pracy.