Polacy a użytkowanie telefonów komórkowych

Przeczytaj także: Usługi lokalizacyjne mają przyszłość

Ponad połowa badanych, bez względu na wiek, deklaruje, iż nie wyobraża sobie życia bez telefonu komórkowego. Choć na pierwszy rzut oka taka opinia wydaje się nieco przesadzona, to jeśli zamieni się określenie „telefon komórkowy” na „jedyną możliwość kontaktu z bliskimi” albo „możliwość wezwania pomocy w razie potrzeby”, nabiera ona innego sensu. W takim kontekście łatwiej zrozumieć kogoś, kto nie wyobraża sobie życia na obecnym poziomie, bez możliwości, jakie daje telefon komórkowy.

Największą selektywność w odbieraniu połączeń od nieznajomych deklarują ludzie poniżej 18. roku życia i mający ponad 55 lat. Po części może to wynikać z większej ostrożności w stosunku do kontaktów z nieznajomymi, jaką w ogóle przejawiają te dwie skrajne wiekowo grupy. Inaczej jest w przypadku pozostałych grup wiekowych, które cechuje większa aktywność zawodowa i towarzyska – i idąca z tym w parze większa otwartość.

Duża grupa respondentów deklaruje, iż przez większą część czasu pozostawia telefon komórkowy włączony, co wskazuje, iż dostępność i gotowość do odebrania rozmowy telefonicznej, nie są traktowane jako coś uciążliwego. Potwierdzają to także sytuacje w miejscach publicznych, w których niechcący stajemy się świadkiem czyichś rozmów, nawet na bardzo osobiste tematy.

Chociaż połowa respondentów ma pewne obawy związane z używaniem telefonów komórkowych, to jednak biorąc pod uwagę korzyści, jakie daje komórka, nie wydaje się, aby była ona poważnym kandydatem do listy zagrożeń technologicznych, jakie mogą zrujnować nasze życie społeczne. Oczywiście pod warunkiem, że będziemy z telefonu korzystać racjonalnie.

dr Konrad Maj, psycholog, adiunkt w Katedrze Psychologii Społecznej Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie

Z przeprowadzonych badań wynika, że choć obecnie prawie każdy jest posiadaczem telefonu komórkowego, to mimo wszystko wolimy kontaktować się z innymi twarzą w twarz. Nie zatraciliśmy jeszcze ochoty na bezpośrednie spotkania, których nigdy nie zastąpi komunikacja na odległość.

W dzisiejszych czasach telefon wydaje się więc raczej koniecznością niż wyborem i większość ludzi nie wyobraża sobie życia bez niego. Ciekawe jest to, że najwięcej takich osób jest w grupie wiekowej 18–24 lata, a najmniej 35–44 lata. Być może osoby o ugruntowanej pozycji zawodowej i prywatnej nie muszą być stale pod telefonem ani nie czują takiej potrzeby – może także preferują spotkania osobiste. W tym wieku również wiele osób spędza czas ze swoimi dziećmi.

Prezentowane badania pokazały, że większość ludzi nie wyłącza telefonu albo robi to rzadko. Respondenci decydują się na to niezbyt często, nawet gdy potrzebują spokoju.

Zazwyczaj telefonu nie wyłączają osoby, które używają go do celów prywatnych. W takich wypadkach zapewne ludzie traktują rozmowę telefoniczną raczej jako źródło przyjemności niż obowiązku, więc prywatna komórka może dzwonić non stop.