eGospodarka.pl › Wiadomości › Gospodarka › Przemysł › Polityka klimatyczna UE groźna dla polskiej gospodarki

Polityka klimatyczna UE groźna dla polskiej gospodarki

2011-06-30 12:30

W dniu 8 marca 2011 Komisja Europejska przedstawiła dokument: "Plan działania prowadzący do przejścia na konkurencyjną gospodarkę niskoemisyjną do 2050 r." Głównym jego zamierzeniem było przedstawienie nowych celów redukcji emisji CO2 do roku 2050 oraz ich uzasadnienie na podstawie wyników wykonanych analiz modelowych. Podstawowym celem sformułowanym w tym dokumencie jest osiągnięcie 80% redukcji emisji gazów cieplarnianych do roku 2050. Działając w imieniu licznych sektorów przemysłowych polskiej gospodarki Komitet ds. Pakietu Klimatyczno - Energetycznego Krajowej Izby Gospodarczej z zadowoleniem przyjmuje stanowisko rządu polskiego, który wstrzymał się z poparciem celów tego dokumentu na posiedzeniu Rady Środowiskowej UE.

Przeczytaj także: Miks energetyczny rządu a koszty uprawnień do emisji CO2

Przedstawiony przez KE dokument zmierza do kontynuacji i zaostrzenia dotychczasowej polityki klimatycznej UE, wyrażonej głównie przez tzw. Pakiet klimatyczno – energetyczny. Jak pokazują dotychczasowe analizy, polityka ta jest ogromnym zagrożeniem dla polskiej gospodarki, przemysłu i konsumentów, przede wszystkim ze względu na wywoływany skokowy wzrost cen energii, a także ze względu na szereg innych niekorzystnych skutków jak np. zaburzenie rynku energii, wstrzymanie inwestycji energetycznych, spadek wartości polskich firm energetycznych oraz zagrożenie konkurencyjności przedsiębiorstw z branż energochłonnych. Negatywną ocenę tej polityki Krajowa Izba Gospodarcza przedstawiła w stanowisku z dn. 6 kwietnia 2011.

Przedstawiona przez KE mapa drogowa do roku 2050 nie proponuje żadnych środków, które mogłyby złagodzić negatywne skutki unijnej polityki klimatycznej dla Polski. Dokument ten nie uwzględnia też zmian w otoczeniu, które nastąpiły w ostatnim czasie i które powinny być wzięte pod uwagę przy projektowaniu polityki energetycznej i klimatycznej UE. Do takich zdarzeń należą:

poważne podważenie autorytetu IPCC oraz wyników badań wskazujących na antropogenne emisje gazów cieplarnianych jako kluczowy czynnik ocieplenia klimatu;
porażka unijnej polityki klimatycznej na konferencjach w Kopenhadze i w Cancun, skutkująca brakiem międzynarodowych uzgodnień odnośnie redukcji emisji gazów cieplarnianych po roku 2013;
światowy kryzys finansowy i gospodarczy, który z jednej strony ogranicza możliwości uruchomienia ambitnych i kosztownych programów, a z drugiej strony – wykazał ogromne ryzyko związane z rozwojem działalności finansowej w oderwaniu od rzeczywistych procesów gospodarczych. Działania KE idące w kierunku utworzenia ogromnego rynku zbywalnych uprawnień do emisji oraz uzależnienia produkcji energii od prowadzenia operacji na tym rynku całkowicie ignorują doświadczenia zdobyte w wyniku tego kryzysu;
kryzys zadłużeniowy w wielu krajach rozwiniętych, w tym także bardzo poważna sytuacja w kilku krajach strefy euro, co osłabia możliwości pozyskania ogromnych środków wymaganych na inwestycje przy realizacji wizji przedstawionej w Mapie drogowej 2050;
katastrofa w elektrowni jądrowej w Fukushimie oraz decyzja rządu niemieckiego o wycofaniu się Niemiec z korzystania z energetyki jądrowej, które stawiają nowe pytania zarówno odnośnie perspektyw rozwoju energetyki jądrowej jak i możliwości zastąpienia zamykanych elektrowni jądrowych innymi źródłami;
rozwój produkcji gazu łupkowego w USA oraz aktywne poszukiwania i badania w innych krajach, w tym także w Polsce, które stwarzają szansę na uzyskanie większej niezależności energetycznej i uzyskanie rzeczywistych możliwości rozwoju energetyki rozproszonej opartej o wykorzystanie gazu łupkowego.

Przeczytaj także: