Strategie inwestycyjne na rynku kapitałowym

Przeczytaj także: Strategia systematycznego inwestowania

Efektywność inwestycji rynku kapitałowego nie oznacza efektywności inwestycji każdego inwestora. Jeśli większości udaje się odnieść sukces, może być pewna liczba uczestników gry, którzy odnieśli w niej porażkę. Gra, mimo to, dalej będzie uznawana za przynoszącą powszechne korzyści. Odnoszą je bowiem nie tylko szczęściarze, ale i ci, do których los odnosił się neutralnie. Zagrać więc warto podstawowym natomiast pozostaje pytanie – jak nie znaleźć się w gronie pechowców.

Inwestor, decydując się na kupno, podejmuje dwie podstawowe decyzje: „jaki instrument” oraz „kiedy transakcja”.

Decydując się na jeden instrument i jeden moment czasowy, inwestor podejmuje duże ryzyko. Możliwość pechowego trafienia jest znaczna, podobnie jak gracza w ruletkę, który nagle postawił wszystko na jedną liczbę, ze stanowczym postanowieniem wyjścia z kasyna natychmiast potem.

Aby zminimalizować ryzyko, działać trzeba inaczej. Zaleca się stopniowe wchodzenie na rynek. Nie kupuje się od razu całego portfela, lecz kompletuje go w dłuższym okresie. Momenty kupna najprościej określić jako na przykład stały dzień w miesiącu. Można też je losować, co praktycznie bardzo niewiele zmienia. Sam portfel powinien być, w miarę możliwości, istotnie zróżnicowany (akcje i obligacje, spółki małe i duże, papiery pochodzące z różnych branż, a nawet z różnych obszarów świata). W bardzo zdywersyfikowanym portfelu możemy liczyć na jego względną stabilność. Istnieje bowiem mała szansa, by czynniki, które miały wpływ na kursy jednej z grup papierów, miały istotny wpływ na pozostałe. Podobnie jak hodujący jednocześnie drób. konie, krowy i owce nie spodziewa się zarazy, która może wybić mu cały inwentarz, bo większość zarazków ma swoją gatunkową specyfikę infekowania. Mając zróżnicowany i utworzony w rozciągniętych w czasie zakupach portfel, można czekać aż jego wartość osiągnie cenę satysfakcjonującą, dającą zwrot na całej inwestycji.

Jednak większość inwestorów jest zainteresowana częstszym przypływem gotówki niż raz na kilka lat. Tak samo wyczekiwanie na dogodny moment nie jest zajęciem, które zadowala inwestora. Śledzenie rynku, któremu nie towarzyszy dokonywanie transakcji, po pewnym czasie odczuwa się jako jałowy wysiłek, którego sens kontynuacji jest wątpliwy. W związku z tym proponuje się kilka rozwiązań stałego kształtowania portfela, których punktem wyjścia jest wyłącznie teza o efektywności rynku, bez posługiwania się mniej lub bardziej wymyślnymi koncepcjami jak on działa i jakie sygnały co pokazują.

Metoda stałej kwoty kapitału akcyjnego (ang. „constant dollar plan”) polega na utrzymaniu stale tej samej kwoty ulokowanej w akcjach i innych niepewnych papierach wartościowych (np. 50 tys. USD). Stosuje się tu prosty mechanizm: jeśli ceny tego pakietu wzrosły ponad ten poziom – sprzedaje się je, poczynając od grupy papierów, których ceny wzrosły najbardziej. Na przykład jeśli wzrosły najsilniej akcje małych firm – sprzedajemy te właśnie, jeśli obligacje skarbowe – rozstajemy się z ich częścią. Z kolei gdy wartość naszego kapitału spadła – dokonujemy zakupów według tej samej logiki. Uzupełniamy więc te grupy papierów, które relatywnie najbardziej potaniały. Warto jednak podkreślić, że wspomniane wskazania sprzedaj/kupuj nie dotyczą pojedynczych papierów, ale grup, i to relatywnie dużych. Wynik takiej strategii musi być dodatni.