Procedura odwoławcza w programie Kapitał Ludzki

Przeczytaj także: Program edukacyjny: "Uczenie się przez całe życie"

Natomiast po wyczerpaniu środków odwoławczych przewidzianych w systemie realizacji programu operacyjnego, o których mowa powyżej, i po otrzymaniu informacji o negatywnym wyniku procedury odwoławczej, wnioskodawcy przysługuje skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Powyżej opisana procedura odwoławcza do niedawna jednak miała jeden, poważny mankament. Zgodnie z art. 30 b ust. 1 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, wnioskodawca może wnieść środki odwoławcze tylko i wyłącznie w przypadku negatywnej oceny projektu. Potwierdzone to zostało także w zasadach dotyczących wyboru projektów w ramach PO KL z 10 lipca 2009 roku: ,,Środki odwoławcze przysługują wyłącznie wnioskodawcom, których wnioski uzyskały ocenę negatywną’’.

Wada systemu polegała na tym, że złożenie protestu nie przysługiwało wnioskodawcy, którego wniosek został oceniony pozytywnie, lecz nie został przyjęty do dofinansowania z powodu wyczerpania alokacji, a więc braku środków, które mogłyby być przeznaczone na dofinansowanie projektu. Co prawda obowiązujący stan prawny przewidywał pewne wyjście z sytuacji, gdy pozytywnie ocenione projekty zostają bez jakiejkolwiek ochrony prawnej. Mianowicie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 roku, Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wskazuje, iż: „Jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności […] można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa.”

Zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlegają akty i czynności inne niż określone w art. 3 § 2 pkt. 1 - 3 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a więc nie mające charakteru decyzji lub postanowień, natomiast dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. W doktrynie przyjmuje się, że „wynikanie” uprawnień lub obowiązków z przepisów prawa w rozumieniu art. 3 § 2 pkt. 4 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi obejmuje zarówno pośrednie, jak i bezpośrednie oparcie uprawnienia lub obowiązku na przepisie prawa (Komentarz – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, W. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka – Medek, Zakamycze, 2006, wyd. II).

Co to znaczy negatywna ocena?

Warto też przytoczyć orzeczenie NSA, zgodnie z którym przez akty lub czynności organu administracji publicznej należy rozumieć głównie działania materialno – techniczne, wywołujące określone skutki prawne. Działania te mogą mieć charakter władczy, z tym że nie są to rozstrzygnięcia władcze, gdyż wówczas mamy do czynienia z decyzją administracyjną (uchwała NSA z dnia 8 września 2003 roku, OPS 2/03, ONSA 2004, nr 1, poz. 5, s. 79).

Z kolei art. 30g ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju stanowi, iż informacje otrzymywane przez wnioskodawcę dotyczące oceny jego wniosku, a także w trakcie procedury odwoławczej, nie stanowią decyzji administracyjnej. Powyższe rozwiązanie nie zapewniało wystarczającej ochrony, co nie było celowym zabiegiem ustawodawcy, lecz niezauważoną ma etapie legislacyjnym luką. Omyłkę tę na szczęście ustawodawca zauważył, czego konsekwencją było zatwierdzenie 11 sierpnia 2009 roku przez ministra rozwoju regionalnego zmienionych „Wytycznych w zakresie wymogów, jakie powinny spełniać procedury odwoławcze ustalone dla programów operacyjnych, dla konkursów ogłaszanych od dnia 20 grudnia 2008 r.”. Nowelizacja dopuściła możliwość uruchomienia procedury odwoławczej przewidzianej w systemie realizacji programu operacyjnego także w przypadku projektów konkursowych ocenionych pozytywnie, ale nie przyjętych do dofinansowania.