Inwestowanie - strategie defensywne

Przeczytaj także: Obligacje korporacyjne. Im nie zaszkodził Brexit

Należy jednak pamiętać, że nie istnieją instrumenty wolne od ryzyka, nawet instrumenty gwarantowane przez skarb państwa, czy posiadające zabezpieczenie na nieruchomościach są obarczone pewnym poziomem ryzyka, które inwestor powinien przeanalizować przed podjęciem decyzji inwestycyjnej.

Jedną z popularnych strategii tego typu jest strategia arbitrażowa o neutralnym podejściu do ryzyka. Strategia ta polega na wykorzystaniu występujących na rynku luk efektywności. Zastosowanie tej strategii pozwala na jej stosowanie na różnorodnych rynkach oraz w odniesieniu do szerokiego spektrum instrumentów finansowych zarówno pochodnych jak i bazowych. Strategia ta w swojej najbardziej powszechnej odmianie polega na dokonaniu dwóch transakcji. Jedna z transakcji jest wykonywana na instrumencie bazowym, a kolejna na instrumencie pochodnym opartym na tym instrumencie bazowym. Wykonanie przeciwnych transakcji na takich instrumentach w przypadku występowania znaczącej rozbieżności między ceną spotową i terminową pozwala na uzyskanie zysku, który jeżeli przewyższa stopę zwrotu jakiej inwestor mógłby oczekiwać w okresie trzymania instrumentów z aktywów „wolnych od ryzyka”, to transakcja taka stanowi wartościową alternatywę dla inwestycji „wolnej od ryzyka”.

Kolejna z popularnych strategii arbitrażowych polega na wykorzystaniu występujących niekiedy rozbieżności w cenach aktywów na określonych rynkach. Jeżeli rozbieżność taka przekracza ewentualne koszty transportu, wówczas można uzyskać zysk z takiej transakcji. Istnieje również wiele strategii arbitrażowych odnoszących się do dwóch aktywów cechujących się mniejszym stopniem substytucyjności. Jednak strategie tego typu należy zaliczać do transakcji o wyższym poziomie ryzyka, które wyklucza je z grona strategii defensywnych. Ryzyko to, mimo iż wielokrotnie nie ujawniane podczas normalnego przebiegu cyklu koniunkturalnego, to podczas gwałtownych zmian rynkowych może znacząco wpłynąć na możliwość powstania znacznej straty dla inwestora.

Specyfika tego typu strategii, polegająca na obserwowaniu szerokiego obszaru rynku i analizowaniu cen i specyfiki instrumentów w celu wychwycenia możliwości dokonania transakcji arbitrażowej sprawia, że realizacja tego typu transakcji wymaga dużego nakładu czasu i szybkości podejmowania decyzji inwestycyjnych. Wada ta niesie z sobą jednak również korzyści jakie wiążą się np. z możliwością utrzymywania środków na koncie posiadającym oprocentowanie, co wpływa korzystnie na podniesienie poziomu rentowności strategii. Można tu rozpatrywać dwa podejścia. Pierwsze podejście będące domeną inwestorów indywidualnych to utrzymywanie środków na rachunku korzystając z oprocentowania i wykorzystywanie arbitrażu jako sposobu na uzyskanie dodatkowej rentowności. Drugie podejście typowe dla funduszy typu hedge to utrzymywanie jednocześnie wielu otwartych transakcji na różnych rynkach i instrumentach finansowych. Podejście to stawia arbitraż jako główne narzędzie do budowania rentowności w strategii alokacji.

Często strategie funduszy są również obarczone wysokim poziomem dźwigni finansowej, co podnosi oczekiwaną stopę zwrotu, jednak w okresach gwałtownych ruchów rynkowych może powodować wzrost ryzyka do wysokich poziomów. Należy zatem stwierdzić, że arbitraż w swojej podstawowej formie może okazać się narzędziem pomocnym w poprawie efektywności defensywnego portfela inwestycyjnego bez znaczącego wzrostu ryzyka inwestycyjnego. W bardziej zaawansowanych formach może jednak okazać się strategią o zbyt wysokim poziomie ryzyka aby można zakwalifikować go do strategii defensywnych.