Opel nadal w rękach General Motors

Przeczytaj także: Rynek motoryzacyjny niestabilny w CEE

Firma znalazła się więc w trudnej sytuacji, gdzie żadne z rozstrzygnięć nie jest dobre. Zamknięcie i przeniesienie fabryk może na krótką metę uratować Opla, jednak ze względu na niemieckie przywiązanie do narodowych marek, bardzo możliwe jest również odwrócenie konsumentów zza Odry od rodzimej marki wytwarzanej przez jego samochodów. Wówczas firma mogłaby stracić pokaźny i, co ważniejsze, zamożny rynek, a to już byłoby gwoździem do trumny koncernu. Ponadto ucieczka z mniej rentownych fabryk niemieckich na lata pokryłaby cieniem opinię o Oplu jako o stabilnym inwestorze, mocno godząc w wiarygodność spółki. Każdy kolejny kryzys na nowo wzbudzałby obawę przed wycofaniem się firmy z kraju, w którym aktualnie urzęduje. Z tego względu Niemcy raczej nie powinni obawiać się całkowitego zamknięcia wszystkich linii, jednak, jak zapowiada sam koncern, likwidacja części z nich jest nieunikniona, dla dobra obu stron.

Skąd jednak tak nagła zmiana decyzji i zerwanie negocjacji? Na pewno poprawa nastrojów na giełdzie i w całej gospodarce postawiła kwestię sprzedaży marki pod znakiem zapytania. Nie od dziś bowiem wiadomo, że branża motoryzacyjna jest przypisywana do agresywnych działów gospodarki, co oznacza ni mniej ni więcej jak silniejsze zmiany w spółkach ją reprezentujących niż wzrosty lub spadki całego rynku. Wobec tego ostatnie wzrosty na giełdzie i nieznaczna poprawa amerykańskiej i europejskiej gospodarki przyczyniły się do wzrostu sprzedaży samochodów, a w konsekwencji – wzrostu przychodów GM. Portal fleet.com.pl podaje za msn.com sześć innych powodów, dla których koncern niekoniecznie byłby zainteresowany pozbyciem się Opla. Główne z nich to potencjalna utrata wpływów na kształtowanie się europejskiego rynku motoryzacyjnego. Rezygnacja z tak znaczącej na Starym Kontynencie marki, mogłaby doprowadzić do marginalizacji GM w Europie. Co więcej rynek europejski jest przedsionkiem do niemniej zyskownego rynku rosyjskiego, a bogacące się tamtejsze społeczeństwo staje się łakomym kąskiem dla niejednego koncernu. „Europeizacja” Rosjan, poprzez wprowadzanie podobnych, jak w krajach Unii Europejskiej, marek byłaby jednym z najprostszych sposobów na zajęcie tego rynku. Istotnym skutkiem sprzedaży Opla byłoby także zaostrzenie się konkurencji z Chevroletem (inną marką GM) czy sprzedaż patentów i rozwiązań technologicznych. Te niematerialne czynniki mogą mieć większe znaczenie niż obiecywane przez niemiecki rząd miliardy euro kredytów i gwarancji.

Globalizacja gospodarki doprowadziła do powstania wielkich koncernów. Niestety, w razie problemów jednego z nich, skutki mogą być odczuwane na całym świecie. Tak właśnie dzieje się w przypadku bankruta General Motors i posiadanego przezeń Opla. Kłopoty firmy z rentownością wymagają milionów dolarów kredytów, a dyskusje co do przyszłości koncernu kreślą wzrosty i spadki na światowych giełdach. Jednak trzeba pamiętać, że GM i Opel to nie tylko akcjonariusze, wierzyciele i amerykański Departament Skarbu, ale przede wszystkim ludzie. Upadek Opla pozbawiłby pracy dziesiątki tysięcy osób. Z drugiej strony nie należy oczekiwać, że General Motors będzie utrzymywał nierentowną markę z jej nadmiernym zatrudnieniem pro publico bono, gdyż będzie to się wiązało ze spiralą zadłużenia i jeszcze głośniejszym końcem koncernu.

Możemy żartować na temat Socjalistycznych Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, jednak rządy amerykański i niemiecki, będą robiły wszystko, by nie dopuścić do upadku tak ważnej firmy, jak GM. Tutaj też tkwi jej przekleństwo. Nie możemy być do końca pewni, czy posiadając znaczny pakiet akcji amerykański Departament Skarbu pozwoli na prawdziwą restrukturyzację General Motors, czy raczej w obawie przed zwolnieniami będą woleli nieustannie dotować to przedsiębiorstwo. O tyle lepsza jest sytuacja Opla w Europie, gdzie prawo zabrania dotowania poszczególnych firm. Dzięki temu marka ta ma jeszcze przed sobą szansę w postaci gruntownej restrukturyzacji. Szansę, której nie wolno jej zmarnować.