Nie tylko gaz łupkowy. Mamy również gaz zamknięty

Przeczytaj także: Dlaczego krajowe złoża gazu leżą odłogiem?

Do niekonwencjonalnych źródeł węglowodorów (zarówno gazowych jak i płynnych) należą zasoby gazu ziemnego w pokładach węgla (coal-bed methane), gazu ziemnego i ropy naftowej w łupkach (skale gas and oil) oraz gazu ziemnego zamkniętego w piaskowcach (tight gas). Według Państwowego Instytutu Geologicznego złoża gazu zamkniętego mogą się znajdować w trzech rejonach: w północno-wschodniej części Dolnego Śląska, południowej Wielkopolsce oraz w północnej części Pomorza. Głównym składnikiem tego gazu jest metan.

Gaz zamknięty jest uwięziony w mikroskopijnych przestrzeniach porowych piaskowców, przestrzenie te nie są ze sobą jednak połączone. Ponieważ gazu tego nie można wydobywać konwencjonalnymi technikami, stosuje się szczelinowanie hydrauliczne (czyli technikę służącą również do wydobywania gazu łupkowego), które kruszy skały i wytwarza gęstą sieć spękań.

Gaz zamknięty stanowi znaczną część całkowitego wydobycia gazu ziemnego w USA (ok. 30 proc.), eksploatowany jest również w Niemczech, Holandii, Rosji i Argentynie.

Znaczne zasoby. Do wydobycia zaledwie jedna dziesiąta

Całkowitą objętość gazu ziemnego w trzech wspomnianych powyżej obszarach, Państwowy Instytut Geologiczny szacuje na 1.528 - 1.995 miliardów metrów sześciennych. Jednak ze względu na niedoskonałą technologię nie wszystkie te zasoby są możliwe do wydobycia. Wedle powszechnie obecnie przyjmowanych norm, można wydobyć około 10 procent zasobów, co przekłada się na 153 - 200 mld m. sześc. Zasoby gazu zamkniętego podwajają polskie rezerwy gazu ziemnego, bowiem udokumentowane zasoby gazu ziemnego w naszych złożach klasycznych wynoszą obecnie 134 mld m. sześc.

Poszukiwanie złóż gazu zamkniętego jest jednak niezwykle kosztowne, głównie ze względu na konieczność głębokich wierceń (nawet 4,5 — 6,0 km) i szczelinowania hydraulicznego.