Bezpieczeństwo żywności na świecie: Indeks 2012

Przeczytaj także: Bezpieczeństwo żywności na świecie: Indeks 2017

Średnio 1200 kalorii więcej przypada dziennie na jedną osobę w krajach rozwiniętych niż w gospodarkach o niskim poziomie dochodu. Człowiek potrzebuje średnio 2 300 kalorii na dzień, żeby prowadzić zdrowe i aktywne życie. W krajach zamożnych jest tyle żywności, żeby jedna osoba mogła jadać średnio o 1 100 kalorii powyżej minimalnego poziomu. W krajach o niskich dochodach, niedobory żywności znajdują się na poziomie niższym o 100 kalorii od przyjętej normy.

Kilka subsaharyjskich krajów Afryki, które znalazły się na końcowych miejscach w Indeksie, w tym Mozambik, Etiopia, Rwanda i Niger, w ciągu najbliższych dwóch lat znajdzie się wśród krajów najszybciej rozwijających się. Chociaż państwa te są wciąż bezwzględnie biedne, to ich rosnące dochody wskazują, że w nadchodzących latach o wiele łatwiej będą one mogły sprostać problemom związanym z bezpieczeństwem żywności.

Kilka wskaźników dotyczących polityki żywnościowej i odżywiania, w tym dostęp do dopłat dla rolników, obecność programów związanych z bezpieczeństwem żywieniowym, zawartość białka i zróżnicowanie diety, są głęboko powiązane z ogólnym bezpieczeństwem żywnościowym. Rząd może mieć większy wpływ na poprawę sytuacji w tych dziedzinach, niż w przypadku bardziej strukturalnych wskaźników, jak dochód na osobę.

W Chinach wystąpiły najmniejsze wahania produkcji rolnej w ciągu ostatnich 20 lat, natomiast w trzech krajach Północnej Afryki – w Maroku, Tunezji i Algierii – największe. Kraje o dużych wahaniach w rocznej produkcji rolnej zostały zakwalifikowane jako bardziej narażone na braki żywności i zostały słabiej ocenione w indeksie.

Narody, które mają najlepszy dostęp do żywności wypadają dużo słabiej jeśli chodzi o obecność mikroelementów w żywności. Z dziesięciu krajów najwyżej notowanych w Indeksie, tylko Francja znalazła się w pierwszej dziesiątce jeśli chodzi o dostępność mikroelementów w żywności. W wielu krajach rozwiniętych, ten czynnik został oceniony najgorzej, np. Niemcy w ogólnym rankingu plasują się na 10 miejscu, ale jeśli chodzi o mikroelementy są dopiero na miejscu 43. Taki słaby wynik to przede wszystkich rezultat małej zawartości żelaza w warzywach, jak zostało to zaprezentowane w Food Balance Sheets Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa.

Kraje śródlądowe wypadły w Indeksie prawie tak dobrze, jak te usytuowane na wybrzeżach. Dwadzieścia dwa śródlądowe kraje zdobyły średnio tylko o siedem punktów mniej od tych, które posiadają dostęp do morza. To sugeruje, że chociaż małe kraje nie posiadające morskich portów mogą być szczególnie podatne na wstrząsy, jeśli chodzi o żywność, to bycie krajem śródlądowym nie przekłada się na znaczne zmniejszenie stopnia bezpieczeństwa w zakresie dostępu do żywności.