ZBP a rozwój gospodarczy Polski

Przeczytaj także: Sytuacja gospodarcza w Europie Środkowej i Wschodniej 2010

1. Opracowanie systemu poręczeń i gwarancji uwzględniającego wszystkie formy i rodzaje aktywności gospodarczej, podlegającego jednemu Ministerstwu, pod nadzorem Komisji Nadzoru Finansowego. W szczególności system powinien zostać zaadresowany do małych i średnich przedsiębiorców oraz rolników indywidualnych, ze względu na trudność tych grup w pozyskiwaniu finansowania zewnętrznego.
2. Nowy system powinien być komplementarny pod względem instytucjonalnym - powinien uwzględniać ogólnopolską, centralną instytucję poręczeniową (odpowiedzialną za elementy systemowe: tj. stabilność, największe i/lub najtrudniejsze transakcje, nadzór, sprawozdawczość, IT, płynność, badania, szkolenia, promocję), posiadającą gwarancje Skarbu Państwa oraz włączyć istniejącą sieć lokalnych i regionalnych funduszy poręczeń kredytowych (zasilanych w latach 2004-2013 poważnymi środkami publicznymi), które obsługiwałby mniejsze transakcje, w tym przede wszystkim MŚP i rolników indywidualnych. W skład systemu mogłyby wejść tylko te lokalne i regionalne fundusze poręczeniowe, które spełniałyby warunki przejrzystości, bezpieczeństwa i ładu korporacyjnego, przy jednoczesnym zachowaniu i poszanowaniu ich zróżnicowania w zakresie strategii operacyjnych, dostosowanych do potrzeb lokalnych rynków. Nowy system powinien oferować zarówno poręczenia indywidualne, jak i portfelowe. Niezbędne jest także rozwinięcie instrumentów reporęczeniowych.
3. Podstawową misją systemu poręczeń i gwarancji jest zabezpieczanie ryzyka, a w razie jego realizacji - absorpcja strat. Stąd polityka dotycząca ryzyka w nowym systemie systemu powinna stwarzać instytucjom poręczeniowym możliwość prowadzenia efektywnej działalności i kontynuowanie udzielania poręczeń także w okresie spowolnienia gospodarczego lub warunkach kryzysu w celu przeciwdziałania jego negatywnym skutkom. Zakaz ponoszenia określonych strat w kapitale poręczeniowym stanowi dziś poważną barierę w rozwoju poręczeń.
4. Dla efektywności wsparcia systemu poręczeń kredytowych konieczna jest analiza i wybór optymalnych rozwiązań w zakresie pomocy publicznej. Pożądane jest prowadzenie działalności poręczeniowej wspieranej ze środków państwowych w formule pomocy publicznej dopuszczalnej przepisami UE oraz niezwłocznej notyfikacji odpowiedniego programu rządowego w Komisji Europejskiej, co powinno pozwolić na uproszczenie systemu oraz obniżenie kosztów ponoszonych przez przedsiębiorców. Jednocześnie polski Rząd powinien zabiegać na forum europejskim o kontynuowanie i rozwijanie programów i inicjatyw unijnych umożliwiających stosowanie w Polsce zewnętrznych instrumentów poręczeniowo-gwarancyjnych, niewymagających stosowania reżimu pomocowego.
5. Podjęcie prac nad odrębną regulacją ustawową „poręczenia kredytowego”.

1. Niezbędne jest stworzenie spójnej struktury dla instytucji promujących polską gospodarkę. Obecnie promocja ta jest organizowana niezależnie przez szereg instytucji PARP, PAIZ, MG, MSZ . Przy konsolidacji środków i programów, może okazać się, że pieniędzy nie jest wcale za mało, a efekty będą znacznie wyższe niż obecnie. Kontynuacja prac w ramach Rady Rozwoju Eksportu przy Ministrze Gospodarki.
2. Stała poprawa jakości kadr polskich służb zagranicznych - mniej urzędników więcej energicznych animatorów. Szerzej należy wykorzystywać menedżerów i ekspertów ze sfery biznesu.
3. Opracowanie standardowej procedury organizacji „wsparcia gospodarczego” przy okazji oficjalnych wizyt zagranicznych Premiera i Prezydenta.
4. Uruchomienie „akademii eksportu” przy wsparciu finansowym PARP i MG, z programem skierowanym głównie do sektora MSP.

Przeczytaj także: Sytuacja gospodarcza Polski wg Lewiatana