Organizacje pozarządowe a współpraca z naukowcami

Przeczytaj także: Uczelnie niepubliczne w Polsce mają 20 lat

- Barierą dla efektywnej współpracy organizacji pozarządowych ze środowiskiem naukowym są głównie względy finansowe związane z honorariami oraz problemy z kontaktem z kadrą profesorską. Osoby bezinteresownie zaangażowane w dane przedsięwzięcie są często uważane za nieprofesjonalne, wąsko postrzegające rzeczywistość, co znacząco utrudnia partnerskie relacje, mówi Jorge Gimeno – pomysłodawca projektu Konkordia i prezes Fundacji Tallo.
Zdanie Jorge Gimeno potwierdzają wyniki badania uzupełniającego, przeprowadzonego przez zespół projektu Konkordia, które wskazują, że osoby reprezentujące stowarzyszenia i fundacje nie są poważnie traktowane przez przedstawicieli środowiska naukowego. Wśród respondentów pojawiały się także głosy mówiące o występujących dysproporcjach w możliwościach i sile przebicia, między organizacjami realizującymi duże projekty o szerokiej, ogólnopolskiej skali oraz mniejszymi organizacjami o lokalnym zasięgu.

Tymczasem, jak wynika z badania PBS DGA – tylko 10% organizacji pozarządowych uznało, że współpraca na linii organizacja – instytucja naukowa jest dla ich partnera uciążliwa. Za to aż 55% respondentów oceniło jej wpływ jako znaczący i pozytywnie oddziałujący na bieżące działania organizacji. Badanie uzupełniające pokazało, że zdaniem respondentów stosunek polskiej kadry naukowej do podejmowania wspólnych działań z organizacjami pozarządowymi ma charakter mocno zindywidualizowany i często zależy także od osobistych kontaktów.
O przełamywaniu barier, współpracy międzysektorowej i jej standardach cyklicznie dyskutują eksperci ruchu Konkordia podczas spotkań grup roboczych. Celem tego ogólnopolskiego przedsięwzięcia jest zebranie informacji na temat skutecznych metod współpracy międzysektorowej i wypracowanie rekomendacji w tym zakresie. Ambasador ruchu Konkordia – Janusz Cichoń – polski parlamentarzysta i wykładowca Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, sądzi że w obecnych czasach nawiązanie dobrej współpracy ze środowiskiem naukowym stanowi jedno z największych wyzwań dla polskich organizacji pozarządowych.

- Tego typu kooperacja stwarza niezwykłą perspektywę rozwoju zarówno dla instytucji naukowych, jak i dla samych organizacji. Połączenie sił, wymiana doświadczeń i wiedzy wyzwala efekt synergii, który nie byłby możliwy bez budowania partnerstwa. - komentuje Janusz Cichoń.

Jak wykazało badanie, polskie organizacje w większości nie planują wspólnych projektów ze środowiskiem naukowym. Mimo iż blisko 80% pracowników organizacji pozarządowych w Polsce to osoby z wyższym wykształceniem, jedynie 19% przedstawicieli organizacji uczestniczących w badaniu zadeklarowało, że zamierza współpracować z instytucjami naukowymi.

Tymczasem organizacje, które nawiązały taką współpracę wskazują na szereg korzyści z niej wynikających, między innymi: stałą wymianę know-how, podejście do rozwiązywania problemów społecznych z dwóch perspektyw oraz możliwość wymiany kadry (praktycy i teoretycy). Atutem współpracy środowiska naukowego z organizacjami pozarządowymi są korzyści czerpane przez młodych ludzi – studentów, którzy zyskują możliwość odbycia atrakcyjnych praktyk oraz kontakt z pracownikami organizacji pozarządowych, którzy dysponują empiryczną wiedzą, tak bardzo cenioną przez żaków. Łączenie doświadczeń praktyków oraz potencjału badawczego ośrodków naukowych pozwala na obustronne poszerzenie wachlarza realizowanych konferencji i projektów. W perspektywie tego typu kooperacja procentuje i może się przekładać się na podnoszenie jakości życia polskiego społeczeństwa.