Europa: wydarzenia tygodnia 50/2010

Przeczytaj także: Europa: wydarzenia tygodnia 49/2010

• Pogarszają się makroekonomiczne warunki w strefie euro. Komisja Europejska, jak i Europejski Bank Centralny prognozują, że w 2011 roku gospodarka strefy euro spowolni (wg EBC do ok. 1,4%). W III kw. 2010 roku wzrost wyniósł 1,9 % r/r.
• Kraje unijne zadłużają się. Już w tym roku dług publiczny Hiszpanii przekroczy 64% PKB, a Włoch 119% PKB (w ciągu trzech lat Włosi muszą pozyskać na rynku ok. 800 mld euro na refinansowanie starego zadłużenia).
• Zgodnie z wynikami badań Sentix zaufanie inwestorów w strefie euro dla miesiąca grudzień zmniejszyło się o 4,3 pkt do 9,7 pkt w porównaniu do listopada.
• Gospodarka niemiecka zanotowała spadek eksportu w miesiącu październik o 1,1 proc. do kwoty 86,8 mld EUR, natomiast import był wyższy o 0,3 proc., wynosząc 72,6 mld EUR.
• KE zaproponowała w czerwcu, by jednolity patent europejski był oparty na trzyjęzycznym systemie już wykorzystywanym przez Europejski Urząd Patentowy (EPO) - angielski, francuski, niemiecki. Jednak nie osiągnięto w tej sprawie porozumienia, bo wymagana jest jednomyślność, a sprzeciw zgłosiły Hiszpania i Włochy. KE szacuje, że dzisiejsze koszty patentu obowiązującego w całej UE na poziomie ok 20 tys. euro), podczas gdy w USA koszt ten wynosi ok. 1850 euro.KE szacuje, że po wejściu w życie jej propozycji koszty proceduralne patentu, obowiązującego w całej "27", nie przekraczałyby 6200 euro.
• W listopadzie w Niemczech inflacja osiągnęła poziom 1,5 proc. Jej wzrost był rezultatem drożejącej energii (wzrost cen paliw o +7 proc.) i towarów spożywczych (+ 3,4 proc.).
• Według Ministerstwa Gospodarki Niemiec w miesiącu październik produkcja przemysłowa urosła w ujęciu miesięcznym o 2,9 proc, natomiast r/r wzrost był na poziomie 11,7 proc. Ponadto zamówienia w sektorze przemysłu podniosły się w październiku o 1,6 proc. m/m i 17,9 proc. r/r.
• We Francji w październiku zredukowaniu uległa produkcja przemysłowa o 0,8 proc. m/m (prognoza: +0,3 proc.), jednakże r/r urosła ona o 4,7 proc. (prognoza: +5,3 proc.).
• Bank Francji poinformował, że w listopadzie we Francji wzrósł do 107 pkt (o 3 pkt w porównaniu do października) wskaźnik zaufania przedsiębiorców.
• W Wielkiej Brytanii w miesiącu październik zanotowano wzrost produkcji przemysłowej w ujęciu miesięcznym o 0,6 proc. i rocznym o 5,8 proc.
• Bank Anglii nie zmienił stóp procentowych - główna stopa procentowa jest na poziomie 0,50 proc.
• We Włoszech w październiku produkcja przemysłowa uległa redukcji o 0,1 proc. m/m a w ujęciu rocznym wzrosła o 2,9 proc.
• W III kw. tego roku gospodarka Węgier uzyskała wzrost gospodarczy na poziomie 1,7 proc. PKB r/r a kwartalnie zanotowano przyrost o 0,8 proc.
• Tesco - brytyjska sieć supermarketów ogłosiła, że w okresie lipiec-wrzesień jej dochody urosły o 7,2 proc.

Komentarz do wydarzeń gospodarczych

---

CZYM TO SIĘ SKOŃCZY?

Postawione w tytule pytanie jest proste w formie, ale jeśli skierować je do europejskiej gospodarki, to odpowiedź na nie będzie trudna. Po greckim kryzysie na początku roku, który zmusił do udzielenia temu krajowi pomocy w wysokości 110 mld euro postanowiono stworzyć specjalny fundusz ratunkowy dla krajów strefy euro. W połowie roku jego wartość wyniosła 750 mld euro, a na tę sumę złożyli się: MFW, który dał 250 mld euro, 440 mld euro - stanowią obietnice kredytów lub gwarancji kredytowych od krajów euro, a z budżetu UE przeznaczono na ten cel 60 mld euro. Prawdę mówiąc po "greckiej wpadce" nie brano pod uwagę korzystania z tych pieniędzy. Dziś, a więc pół roku później stoimy przed decyzją o zwiększeniu tego funduszu. Toczy się ostra dyskusja na temat sposobów ratowania stabilności euro. Wydaje się, że sytuacja jest dziś znacznie poważniejsza, niż myślano. Dotąd za główne niebezpieczeństwo uważano stan amerykańskiej gospodarki i amerykańską walutę. Dziś zagrożenie obejmuje coraz większą grupę gospodarek unijnych i drugą co do znaczenia walutę rezerwową świata...

W kolejce po środki pieniężne z kasy eurofunduszu stoją już dziś Irlandia (85 mld euro), w sprawie pomocy dla niej decyzja została już podjęta oraz Portugalia, dla której wielkość pomocy jest obecnie negocjowana, a decyzja ma być podjęta jeszcze przed końcem roku. Coraz większe są obawy, że następnym klientem tego funduszu będzie Hiszpania.

Analizy wskazują, że eurofundusz wcześniej traktowany jako "coś" tak na wszelki wypadek, teraz okazuje się być niezbędny. Jednak jest jeszcze gorzej, bo zaczęto dyskusje na temat zwiększenia jego wielkości. Doszło już do poważnych konfliktów w gronie krajów strefy euro. Głównym przeciwnikiem takiej decyzji są Niemcy. Do rozważenia takiej decyzji namawia MFW, a USA (!) zaproponowały swój udział w tym przedsięwzięciu.

Drugim obszarem poważnego sporu jest pomysł emisji wspólnych obligacji strefy euro. Według analiz realizacja tej koncepcji mogłoby zmniejszyć nacisk rynków na peryferyjne kraje wspólnej waluty. Także i tej koncepcji sa przeciwne Niemcy (jednak konsekwencją tego byłoby podwyższenie oprocentowania niemieckich obligacji, a więc odbyłoby się to także kosztem Niemiec). Koncepcję te popiera szef eurogrupy Jean-Claude Juncker i włoski minister finansów.

Zagrożenie nie maleje, zapotrzebowanie na pomoc też. Z całą pewnością niemiecki rząd będzie głównym oponentem w tym zakresie, bo jako największy udziałowiec w tych funduszach pomocowych, a przyczyną jest coraz większa niechęć społeczeństwa do takich akcji. Z całą pewnością bez Niemiec żadna decyzja nie będzie podjęta i w dalszym ciągu jedynym sposobem na stabilizację rynków będzie zwiększenie (wzorem amerykańskiego Fed-u) skupu obligacji krajów euro przez Europejski Bank Centralny (ta decyzja podjęta już jakiś czas temu obniżyła prestiż EBC i negatywnie wpłynęła na pozycję rynkową europejskiej waluty).