Branża chemiczna w Polsce w złej sytuacji?

Przeczytaj także: Branża chemiczna: walka Europa vs USA trwa w najlepsze

- Ciech nie ma odpowiednich środków na zakup Anwilu, ale konsorcjum z udziałem Ciechu, Tarnowa i Kędzierzyna mogłoby już na to stać, choć wcale nie tak łatwo - ocenia Robert Gwiazdowski, szef Centrum im. Adama Smitha.

- Samych spółek zwyczajnie nie stać na sfinalizowanie zakupu włocławskiego zakładu.

Musiałyby się posiłkować ogromnym kredytem. A teraz, gdy czasy dla finansistów są wyjątkowo niesprzyjające, cena kredytu byłaby z pewnością wysoka.

Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności, być może Skarb Państwa powinien zaproponować inny sposób integracji - mówi dyrektor Majchrzak.

Jednak o tym, czy dojdzie do przejęcia Anwilu, zdecyduje faktycznie Skarb Państwa. - Możemy jedynie wyrazić poparcie dla takiego rozwiązania - powiedział Krzysztof Żuk, wiceminister Skarbu Państwa.

Konsolidacja to nie panaceum!

- Za łączeniem się firm natychmiast powinny pójść następne czyny, takie jak wdrażanie oszczędności, wspólna polityka zakupowa czy też inne mogące podnieść rentowność - mówi Gwiazdowski.

- W związku ze zmianami na rynku dopasowujemy nasze plany do powstających możliwości. Jednocześnie jako największa w Polsce grupa chemiczna, o ustabilizowanych finansach, będziemy analizować każdą możliwość powiększenia na rynkowych zasadach. Mamy największe doświadczenie w branży chemicznej w zakresie fuzji i przejęć. W 2006 roku Ciech zakupił większościowe pakiety Zachemu i Organiki-Sarzyny. Posiadamy knowhow związane z integrowaniem nowo nabytych podmiotów, wiemy, jak wykorzystywać synergie, jak przeciwdziałać ewentualnym zagrożeniom. Przejmując rumuńską Govorę i niemiecki Sodawerk, zyskaliśmy doświadczenie w akwizycjach zagranicznych. Jesteśmy więc naturalnym liderem i konsolidatorem branży chemicznej w Polsce - przekonuje prezes Kunicki.

Czy w polską branżę chemiczną wpiszą się firmy zagraniczne? Raczej mało kto w to wierzy. Inwestycje wymagałyby znacznych środków, a zagraniczne koncerny - mające i tak ogromne udziały w rynku - wcale nie będą skłonne do wydatków. Będą raczej bacznie obserwować sytuację, ale czy zaoferują jakąś pomoc, np. w nowych technologiach? Wątpliwe.

- Wadą polskich firm jest m.in. brak technologii. Nawet jeśli wejdzie do nich ktoś z dużymi pieniędzmi, to wcale nie jest pewne, że taką technologię kupi. Tym bardziej że nie wszystko jest do kupienia - twierdzi prezes Gierej. Konsolidacja jest także spóźniona.

Rację ma prezes Azotów Tarnów Jerzy Marciniak, który powiada, że obecna sytuacja makroekonomiczna potwierdza konieczność przyspieszenia konsolidacji krajowych spółek chemicznych, jaką zaplanowano na rok 2009. Miejmy nadzieję, że w przypadku najnowszego programu nie okażą się prorocze słowa ministra skarbu Aleksandra Grada: dla sektora chemii było już wiele różnych strategii, wszystkie świetne i żadna nie zrealizowana.