Prawie siedmiokrotny wzrost rynku w siedem lat! Co to takiego?

SLA

Service Level Agreement (ang. Umowa o Jakości Usługi) jest to umowa pomiędzy firmami lub działami wewnątrz jednej firmy (tu np. pomiędzy działem IT a resztą firmy) określająca w mierzalny sposób jakość usługi jaką jest w tym przypadku niezawodność (dostępność) elementów systemu informatycznego. Mając taki dokument mamy możliwość dokładnego wyliczenia kosztów utrzymania poziomu jakości określonego w SLA, mamy możliwość wyliczenia kosztów polepszenia każdego określonego w niej parametru czy też oszczędności w wyniku jego obniżenia. Łatwo wtedy porównać koszt np. godzinnego przestoju z kosztem jego skrócenia o pół godziny i podjęcia decyzji czy poprawa niezawodności ma sens ekonomiczny.

Co na to rynek?

Rynek wychowany recesją zaczyna liczyć pieniądze i spada skłonność do ulegania "opinii publicznej" pracowników w rodzaju "jesteśmy dorośli i nie lubimy jak nam się ogranicza możliwości ingerencji w nasz komputer na biurku". Po pierwsze: on nie jest Wasz. Po drugie: kto za tę wolność ma płacić? Widać to już w prognozach:



Wnioski

Bałwochwalcze podejście do centralizacji czy też konsolidacji jak się ja ostatnio nazywa jest oczywiście złe. Jednak dużą trudność sprawia wydzielenie z sieci tej części, którą chcemy poddać centralizacji. W takich przypadkach najczęściej proponuję rozpoczęcie od wskazania obszarów odpowiedzialności. Kolejnym krokiem jest skonstruowanie dla każdego obszaru dedykowanego SLA. Mając to można próbować zaczynać liczyć koszty i próbować podjąć decyzję o ewentualnej zmianie architektury systemu informatycznego.

Co i jak centralizować i czy w ogóle? System informatyczny tak na prawdę składa się kilku elementów funkcjonalnych i często jest sens by były one objęte osobnymi SLA. System informatyczny to baza składająca się z sieci i połączonych za jej pośrednictwem stanowisk pracy oraz właściwe elementy funkcjonalne takie jak np. aplikacje, które są tak na prawdę tym co służy do pracy. Centralizować można sama infrastrukturę można też tylko aplikacje. Dostępne na rynku technologie dają dużą swobodę wyboru metody. Swoboda zaś powoduje konieczność podejmowania decyzji o wyborze dlatego tak bardzo potrzebne są narzędzia do wspierania tych decyzji. Jednym z takich narzędzi są właśnie wewnętrzne umowy SLA. Najprostszym kryterium wyboru obszaru do centralizacji jest prosty podział: obszar nie objęty umową SLA nie stanowi źródła kosztów gdyż leży poza obszarem naszej odpowiedzialności więc nie istnieje ekonomiczna zasadność jego usprawniania. Jeżeli więc zasoby informatyczne podzielone są na klika obszarów ma sens osobne rozpatrywanie ich centralizacji. Można zcentralizować zarządzanie siecią PC utrzymując rozproszone środowisko aplikacyjne. Można też pozostawić rozproszona sieć nawet nie zarządzanych centralnie komputerów PC centralizując na serwach aplikacje. W każdym przypadku można wskazać obszar odpowiedzialności za poszczególne elementy systemu. Wcale nie jest prawdą, że oba te obszary muszą się charakteryzować tą samą dużą (czytaj kosztowną w utrzymaniu) niezawodnością. Koszt awarii komputera PC i koszt braku dostępności wybranej aplikacji mogą być skrajnie różne.

Wiec? Więc zawsze zaczynajmy od policzenia kosztów jakich chcemy uniknąć, lub które chcemy zmniejszyć i dopiero z tą wiedza zastanawiajmy się czy są narzędzia i technologie, które za nie większe pieniądze nam w tym pomogą.