Tydzień 13/2003 (24-30.03.2003)

• Senat amerykański zmniejszył o 100mld USD wielkość środków przeznaczanych na realizację niedawno ogłoszonego przez GW Busha dziesięcioletniego programu stymulacji gospodarki (szacowanego na 726mld USD). Kwota ta ma być rezerwą na koszty kampanii irackiej.

• Prezydent USA G. W. Bush poprosił Kongres o poprawkę budżetową w wysokości 74,5mld USD. Bezpośrednio na koszty wojny (przewidywanej na 30 dni) ma pójść 62,2mld USD.

• Biały Dom wycofuje się z ogłoszonej rok temu decyzji o wprowadzeniu ceł zaporowych na wyroby stalowe. Ostatnie zwolnienie z opłat celnych dotyczy 295 wyrobów.

• Światowa Organizacja Handlu ogłosiła projekt werdyktu w sprawie zastrzeżeń (zgłoszonych przez Unię Europejską, Japonię, Chiny, Koreę...) wobec ustanowienia przez USA ceł na stal. Jeśli w ciągu miesiąca werdykt ten wejdzie w życie, to skarżący będą mogli wprowadzić wobec Ameryki retorsje zgodnie z zasadami obowiązującymi w WTO.

• OPEC zagroził, że jeśli ceny ropy spadną do 22USD/baryłkę, to obniży on wielkość wydobycia ropy.

• W marcu wartość wskaźnika optymizmu wyznaczającego nastroje amerykańskich konsumentów spadła o 2pkt. do poziomu 62,5pkt. - najniższego od października 1993 roku.

• W IV kwartale gospodarka USA osiągnęła wzrost PKB o 1,4% r/r. Oznacza to, że zwolniła wobec III kwartału (+4%).

• Światowe linie lotnicze od 11 września straciły 20mld USD. W wyniku wojny w Iraku straty te zwiększą się o dalsze 10mld USD.

• Powstało j.v. firm BMW i Brilliance China Automotive Holdings. Jego celem będzie produkcja na rynek chiński samochodów BMW serii 3 i 5. Na razie roczną wielkość produkcji oszacowano na 3o tys. sztuk.

Mikrokomentarz do wydarzeń gospodarczych

---

Stosunki USA ze Starym Kontynentem w ostatnich latach nie są najlepsze. Ameryka od dawna miała pretensje o to, że kraje europejskie nie uznają jej jako przywódcy świata zachodniego w takim stopniu, w jakim oni by tego oczekiwali. Europa zaś nieustannie od czasów prezydentury de Gaulle'a dążyła do respektowania przez USA zasady pełnego partnerstwa we wzajemnych stosunkach.

Ostatnimi laty, gdy świat stał się jednobiegunowy oczekiwania Ameryki jeszcze bardziej wzrosły wywołując tym samym rosnącą niechęć unijnej Europy. Analizując historię wzajemnych stosunków (w tym i sporów gospodarczych w ostatnich latach) można było zauważyć coraz większą podejrzliwość Europy w stosunku do wielu amerykańskich inicjatyw, co z kolei wywoływało nieukrywaną irytację kierownictwa Białego Domu.

To, co usunęło wzajemne pretensje na dalszy plan to były wydarzenia z 11 września. Europa zamanifestowała wówczas jedność postawy z Ameryką w obliczu nieszczęścia. Obie strony zdawały się jednoczyć siły wobec realnego zagrożenia.

Teraz wzajemne stosunki skomplikowały się. Wydarzenia ostatnich tygodni uwypukliły dotychczasowe różnice poglądów i wyostrzyły sprzeczności interesów. W takich warunkach przyjechał do Brukseli podsekretarz stanu USA Alan P. Larson. Hasłem jego wizyty było "zaufajmy sobie, bądźmy partnerami, bo łączą nas wspólne zobowiązania". Gość proponował płaszczyznę wspólnoty interesów w rozwiązywaniu światowych problemów (np.: d. Jugosławia, Afganistan, Irak, a także terroryzm, problemy handlu międzynarodowego i pomocy najbiedniejszym). W Brukseli spotkał się jednak z chłodnym przyjęciem polityków, nieukrywanym brakiem ich zaufania do głoszonych haseł, pretensjami wynikającymi z wielu przykładów niedoceniania Europy, a nawet nie liczenia się z nią.

Podobna atmosfera panowała podczas wymiany poglądów z ludźmi biznesu, szczególnie przy omawianiu spraw gospodarczych na Bliskim Wschodzie po Hussajnie. Wynikało z nich, że w partnerstwo USA i jasność reguł w przyznawaniu kontraktów w Iraku raczej nie wierzą. Kluczowa wypowiedź Alana P. Larsona, że o wszystkim zdecyduje "naród iracki po wojnie" (gdy pytano: komu i na jakich zasadach przypadną intratne zamówienia związane z wydobyciem i eksportem ropy irackiej, z odbudową kraju), wykluczyła na obecnym etapie możliwość nawiązania dialogu.