Giełda wierzytelności skuteczniejsza niż komornik?

Przeczytaj także: Windykacja długów: jest 3,7 mld złotych, a mogłoby być więcej

W październiku bieżącego roku dlugi.info przy wsparciu Bisnode Polska podjęły się analizy ofert sprzedaży wierzytelności, gdzie dłużnikiem jest przedsiębiorstwo. Przeprowadzone badanie dowiodło, że ponad 86 procent wierzytelności dotyczy działających aktywnie firm. Największa ilość dłużników pochodzi z Mazowsza, a na kolejnych pozycjach plasują się Śląsk i Wielkopolska. 57 procent spośród ofert wystawionych na dlugi.info to długi należące do jednoosobowych działalności gospodarczych.

Pełne dane prezentujemy poniżej:
Czy giełdy są skuteczne? Im większa widoczność ofert oraz ilość użytkowników, tym większa skuteczność. Jak twierdzi Piotr Wajszczak współwłaściciel serwisu dlugi.info, użytkownicy rozwiązali swoje problemy na niebagatelną kwotę 407.000.000 zł. Często nawet po kilku latach od wystawienia oferty znajduje się chętny na zakup, lub sam dłużnik wykupuje wierzytelność. Serwis przeprowadził badanie skuteczności na 64 członkach jednej z dużych grup zakupowych. Firmy te wystawiły:

• 287 ofert przeterminowanych do 90 dni o łącznej wartości 971.844,5 zł, z czego usunięto 919.744,17 zł
• 1561 ofert przeterminowanych od 91 dni do 2 lat o łącznej wartości 7.717.048,35 zł, z czego usunięto 4.095.554,33 zł
• 1332 oferty przeterminowane powyżej 2 lat o łącznej wartości 7.489.341 zł, z czego usunięto 855.791,77 zł

Jak widać firmy rozwiązały problemy na ponad 5 milionów złotych.

Wajszczak twierdzi także, że zwiększa się świadomość dłużników. Rozumiejąc fakt, że potrącenie długu z doliczeniem odsetek w niespodziewanym dla dłużnika momencie jest mało korzystne, dłużnicy bardzo często przestają unikać wierzyciela i rozwiązują problem zadłużenia polubownie.

Czy giełdy długów są legalne? Zarówno GIODO jak i NSA od wielu lat stoją na stanowisku, że administrator danych dłużnika może w prawnie usprawiedliwionym celu, bez zgody dłużnika upublicznić jego dane.

„Dostateczne oznaczenie wierzytelności jest niezbędnym warunkiem, aby mogła ona stać się przedmiotem, którym można rozporządzić. Nie istnieje, bowiem wierzytelność „sama dla siebie”, tj. w oderwaniu od stron: wierzyciel – dłużnik. Wiedza o tym, przeciwko komu wierzytelność przysługuje, niezbędna jest dla racjonalnego podjęcia decyzji o nabyciu wierzytelności. Każdy dłużnik musi, zatem liczyć się z tym, że popadając w zwłokę w spełnieniu zobowiązania jego prawo do prywatności może zostać ograniczone ze względu na dochodzenie przez wierzyciela należnych kwot. W przeciwnym wypadku mogłoby dojść do sytuacji, w której dłużnik, powołując się na prawo do ochrony danych osobowych, skutecznie uchyliłby się od spoczywającego na nim obowiązku spełnienia świadczenia i sytuacja taka ograniczałaby prawo wierzyciela do uzyskania należnej zapłaty.”
( źródło http://www.giodo.gov.pl/318/id_art/3454/j/pl/).

W dniu 30 listopada 2004 r. (sygn. akt: II SA/Wa 1057/04) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził wręcz, iż:

„(...) zasadą powszechnie akceptowaną, wynikającą nie tylko z przepisów prawa cywilnego, lecz także z norm moralnych, zasad współżycia społecznego oraz dobrych obyczajów jest regulowanie zaciągniętych zobowiązań (zapłata długów). Zasada ta w pełni odnosi się do podmiotów prawa mających status konsumentów. (...) Dłużnik, który nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań, musi liczyć się z konsekwencjami, wynikającymi z przepisów regulujących obrót gospodarczy. Postawa dłużnika nie może, bowiem prowadzić do uprzywilejowania jego sytuacji prawnej. Gdyby generalnie uznać każdy wypadek przetwarzania danych osobowych dłużnika (będącego konsumentem) za godzący w jego prawa i wolności, doszłoby z jednej strony do niczym
nieuzasadnionej ochrony osób niewywiązujących się ze swoich zobowiązań, z drugiej natomiast do naruszenia zasady swobody działalności gospodarczej, co z pewnością nie było zamiarem ustawodawcy przy uchwalaniu ustawy o ochronie danych osobowych”.