PKPP Lewiatan: Czarna Lista Barier 2012

Przeczytaj także: PKPP Lewiatan: Czarna Lista Barier 2011

W 2011 roku zniknęły z listy dwie bardzo ważne bariery, o których usunięcie walczono od dawna. W ubiegłym roku udało się wprowadzić regulacje podatkowe, które umożliwiają zawieranie umów leasingu z konsumentami oraz wydłużyć termin składania deklaracji do 31 stycznia przez podatników posiadających nieruchomości i budowle w więcej niż jednej gminie.

Najważniejsze bariery, o których zniesienie walczy PKPP Lewiatan to likwidacja zapisu sprzecznego z orzecznictwem ETS, które opuszcza obniżenie obrotu także w sytuacjach, gdzie nie wystawia się żadnych faktur korygujących, a także przygotowanie i uchwalenie nowych ustaw o podatkach dochodowych w podziale na: ustawę o podatku dochodowym od przedsiębiorców, o podatku od dochodów osobistych. W ustawach tych należy zastosować nową technikę opisu konstrukcji podatku, grupującą określone przepisy powiązane podmiotowo lub przedmiotowo w jednej pozycji redakcyjnej. Chodzi także o zastąpienie obecnego art. 12 ustawy CIT lub uzupełnienie go o zapis ustalający, iż wynik rachunkowy wyliczony w oparciu o standard rachunkowy potwierdzony w sprawozdaniu finansowym jest również wynikiem podatkowym (z ewentualnymi korektami). Ważne jest również pozostawienie jednej administracji podatkowej uprawnionej do orzekania i kontroli w zakresie podatków. Od dawna zabiegamy również o wprowadzenie definicji budowli w ustawie bez odesłania do przepisów prawa budowlanego.

BARIERY WYNIKAJĄCE ZE STOSUNKÓW PRACY

Rok 2011 nie przyniósł żadnych istotnych zmian w przepisach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. Pewne ułatwienia funkcjonowania przedsiębiorstw wprowadziła jedynie ustawa deregulacyjna bis, która wydłużyła możliwości wykorzystania przez pracownika zaległego urlopu wypoczynkowego (do końca września danego roku kalendarzowego zamiast do końca marca) oraz skróciła z 10 do 5 lat okres przedawnienia należności z tytułu składek wobec ZUS i KRUS.

Kluczowe dla pracodawców regulacje nie zostały jednak wprowadzone. Najlepszym przykładem jest ustawa antykryzysowa, której obowiązywanie wygasło z końcem ubiegłego roku. Pomimo głosów o konieczności przedłużenia funkcjonowania zapisów tej ustawy, rząd nie podjął w 2011 r. dyskusji na ten temat.

Pojawiły się też nowe bariery, które wynikają z rozwiązań wprowadzonych jeszcze w 2010 r., a dotyczących Indywidualnych Kont Zabezpieczenia Emerytalnego (IKZE). Szybkie procedowanie tych regulacji spowodowało nierówne traktowanie różnych podmiotów prowadzących IKZE. Przykładowo PTE nie mogą utworzyć IKZE na bazie funduszu z wydzielonymi subfunuszami, są one zmuszone do ponoszenia części kosztów za transakcje giełdowe dokonywane poza granicami polski. Na każdorazową zmianę statutu dobrowolnego funduszu emerytalnego muszą uzyskiwać zgodę KNF.

NOWE BARIERY, KTÓRE POJAWIŁY SIĘ W 2011 ROKU

1. Brak działań umożliwiających przedłużenie funkcjonowania ustawy antykryzysowej.
2. Nierówne traktowanie podmiotów prowadzących IKZE, np. PTE nie mogą utworzyć IKZE na bazie funduszu z wydzielonymi subfunuszami, są zmuszone do ponoszenia części kosztów za transakcje giełdowe dokonywane poza granicami polski, na każdorazową zmianę statutu dobrowolnego funduszu emerytalnego (DFE) muszą uzyskiwać zgodę KNF.

USUNIĘTE BARIERY

1. Wydłużenie możliwości wykorzystania zaległego urlopu wypoczynkowego do końca września danego roku kalendarzowego.

BARIERY W WYKORZYSTANIU FUNDUSZY STRUKTURALNYCH

Statystyki pokazują, że Polska nie ma problemu z wykorzystaniem środków z unijnego budżetu na lata 2007-2013. W systemie ukierunkowanym na kontraktację i rozliczenia finansowe to niewątpliwie sukces. Jest on możliwy dzięki olbrzymiemu zainteresowaniu wsparciem europejskim, zarówno takim które pozwala na inwestycje „miękkie” jak i „twarde”. Niezależnie od problemów projektodawców, które występują na każdym praktycznie etapie – od pozyskiwania informacji o ofercie funduszy po rozliczanie zdobytych dotacji, ta oferta dla wielu firm i organizacji pozostaje atrakcyjna. Tymczasem dobre wyniki finansowe programów operacyjnych nie mogą zwalniać instytucji uczestniczących w systemie ich wdrażania z troski o jakość projektów oraz jakoś obsługi klientów tego systemu. Te dwie kwestie pozostają główną słabością polskich rozwiązań w obszarze wykorzystania funduszy strukturalnych. W roku 2011 trudno też wskazać na zasadniczą zmianę w tym zakresie – wszelkie modyfikacje, udogodnienia czy dostosowania mają charakter lokalny, wynikają z inicjatywy konkretnych instytucji i nie mogą zastąpić zmian systemowych, obejmujących filozofię i praktykę wdrażania wsparcia europejskiego na wszystkich poziomach.