Systemy transakcyjne

Przeczytaj także: Systemy transakcyjne na bazie analizy technicznej

Zadaniem takiego systemu jest zapobieganie przedwczesnemu zamykaniu zyskownych pozycji oraz ograniczanie strat na transakcjach spowodowanych błędnymi sygnałami wejścia. Tak więc odpowiada on za urzeczywistnianie głównego hasła: „trzymaj zyski i tnij straty” jakie przyświeca zwolennikom systemów, w szczególności w ich odmianie podążającej za trendem. Tak więc w poprawnie działającym module kontroli ryzyka powinny znaleźć się procedury ograniczania strat transakcyjnych na bazie wartości nominalnej lub procentowej odnoszącej się do zainwestowanej sumy, a także procentowej odnoszącej się do drowdawnu na otwartej pozycji. Takie zlecenie „stop loss” ma na celu szybkie ucięcie straty jeżeli sygnał od samego początku okaże się nie spełniać naszych oczekiwań oraz będzie płynnym zleceniem stop loss podążającym za zmianą cenową o większej elastyczności, co z jednej strony pozwoli na ochronę zysku z zyskownej transakcji a z drugiej nie będzie wrażliwe na niewielkie korekty trendu.

Ponadto konieczne jest podobne zastosowanie zarządzania ryzykiem do wartości nie odnoszących się tylko do wartości obecnej pozycji ale do całej wartości portfela traktując jego wartość jako otwartą pozycję. Ma to na celu ochronę portfela gdyby cały system stracił swoją skuteczność czy był obarczony błędami konstrukcyjnymi w innych modułach. Powyższe elementy mają charakter wewnętrzny i wskazane jest modyfikowanie elementów odnoszących się do aspektów wewnętrznych pod wpływem zmian w otoczeniu zewnętrznym. Taką zmianą jest np. znacząca zmiana zmienności rynku, lub jego płynności. Istnieje oczywiście dużo większa liczba czynników, które mogą zostać użyte w celu uwzględnienia zewnętrznej charakterystyki otoczenia w parametrach wewnętrznych modelu.

Tak skonstruowany podstawowy model zarządzania ryzykiem nosi już w sobie pewien stopień automatycznej adaptacji do zmian otoczenia rynkowego. Oczywiście moduły tego typu stosowane w rozwiniętych systemach transakcyjnych bywają o wiele bardziej skomplikowane, jednak ich cel i zasada jest dobrze ukazywana przez ten prosty przykład. Współczesne modele zarządzania ryzykiem jakie możemy spotkać w systemach transakcyjnych, wielokrotnie uwzględniają wiele czynników zarówno natury statystycznej jak i fundamentalnej, zarówno w odniesieniu do danego instrumentu jak i skali makro. Często łączą one podejście techniczne i fundamentalne, tworząc niezwykle złożone algorytmy wykorzystujące dużą liczbę danych wejściowych. Celem jednak zawsze pozostaje ograniczenie strat i wygładzenie linii kapitału. Istotna jest tu szczególnie elastyczność modułu, od której w dużym stopniu będzie zależało czy cały system będzie pozwalał na osiągnięcie maksymalnego efektu wynikającego z zajęcia właściwej pozycji.

Kolejnym modułem niezbędnym w każdym systemie jest moduł odpowiedzialny za zajmowanie pozycji rynkowej. Zasadniczo wyróżnić można tu dwa podejścia. Pierwsze podejście pozwala systemowi na operacje na grupie instrumentów i wyborze celów inwestycyjnych, drugie z kolei ogranicza działanie systemu do wybranego przez inwestora instrumentu. Ponadto moduły te klasyfikowane są ze względu na sposób podejmowania decyzji inwestycyjnych na techniczne, fundamentalne i mieszane. Istnieje również wyraźny podział na systemy podążające za trendem i przeciwtrendowe. Niezależnie od zastosowanego wariantu modułu powinien on jednak posiadać kilka elementów które są wspólne dla poszczególnych podejść, choć często realizowane są w sposób właściwy jedynie dla danej grupy systemów.

Pierwszą kwestią jest algorytm umożliwiający określenie siły aktualnego trendu oraz klasyfikacja do trendów obecnej sytuacji na polu zarówno długo, jak i średnio i krótkookresowym. Jest to element służący do kwantyfikacji siły sygnału, w jakim się znajduje obecnie otwarta pozycja i zestawienia go z następnie otrzymywanymi sygnałami i ich siłą, które decydują o utrzymaniu zamknięciu lub zmianie pozycji. Jest to istotne aby słabe sygnały nie decydowały o zmianie pozycji będącej wynikiem silnego trendu. Pamiętać również należy aby siła sygnału w jakim się znajduje otwarta pozycja nie wynikała jedynie z siły sygnału który spowodował jej otwarcie ale była również wynikiem zmian jakie zaszły od jej otwarcia.