Wyniki ubezpieczycieli I-III 2007

Przeczytaj także: Wyniki ubezpieczycieli 2007

Ubezpieczenia na życie (dział I) prowadziły trzydzieści dwa spośród trzydziestu trzech posiadających licencje towarzystw, ponieważ jedno z nich znajduje się od 1 grudnia 2000 roku w likwidacji. Pozostałe ubezpieczenia osobowe i majątkowe prowadziły wszystkie uprawnione firmy (trzydzieści pięć).

Większość zakładów ubezpieczeniowych (pięćdziesiąt dziewięć) miała formę organizacyjną spółki akcyjnej (trzydzieści jeden w dziale I i dwadzieścia osiem w dziale II). Spośród dziewięciu towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, tylko dwa prowadziły ubezpieczenia na życie. Wszystkie firmy w dziale I i prawie wszystkie w dziale II (z dwoma istotnymi wyjątkami, ponieważ chodzi o najstarszą i najpotężniejszą spółkę oraz spółkę, która jest powołana w celu promocji polskiego eksportu) należały do prywatnych akcjonariuszy bądź udziałowców. Pod względem liczebnym dominowali zagraniczni właściciele, którzy sprawowali kontrolę w dwudziestu trzech zakładach ubezpieczeń na życie i dwudziestu jeden zakładach przyjmujących do ochrony pozostałe ryzyka osobowe i majątkowe. Ponadto, jak już wspomniano, ubezpieczenia w tym segmencie rynku prowadził oddział główny zagranicznej korporacji ubezpieczeniowej. Większość spośród dziewięciu istniejących TUW-ów miała polskich udziałowców, z wyjątkiem dwu towarzystw (po jednym w każdym dziale ubezpieczeń), w których dominował kapitał zagraniczny.

Pełny zakres ubezpieczeń w dziale I utrzymywało tylko siedem zakładów, dwanaście innych towarzystw prowadziło ubezpieczenia w zakresie czterech grup ryzyka, ale wszystkie one oferowały polisy na życie (grupa 1) i ochronę dodatkową następstw wypadków i choroby (grupa 5), dziewięć firm przyjmujących do ochrony ryzyka z trzech grup, najczęściej (obok ubezpieczeń na życie i NNW) włączało do swej oferty ubezpieczenia na życie z funduszem inwestycyjnym (grupa 3), chociaż dwie firmy wybrały ubezpieczenia rentowe, zamiast inwestycyjnych. Pozostałe cztery zakłady ubezpieczały tylko ryzyka z grup 1 i 5. Ubezpieczenia posagowe (grupa 2) podjęło siedemnaście firm, najmniej – bo tylko trzynastu ubezpieczycieli realizowało ubezpieczenia rentowe. Warto odnotować, że dwie spółki z działu I, należące do zagranicznych koncernów ubezpieczeniowych, obok ubezpieczeń bezpośrednich w Dziale I, zajmowały się także reasekuracją czynną.

W dziale II tylko trzy firmy (jedna polska, jedna zagraniczna utworzona jako filia jednej z największych w Europie korporacji ubezpieczeniowej oraz jedna przejęta przed kilkoma laty przez zagranicznego inwestora strategicznego) miały uprawnienia na prowadzenie wszystkich osiemnastu grup ubezpieczeń bezpośrednich, ponadto jeszcze jedna spółka wchodząca w skład tego samego potężnego zagranicznego koncernu finansowego oferowała polisy w siedemnastu grupach ryzyka działu II. Większość (szesnaście) uniwersalnych towarzystw przyjmowała do ochrony ryzyka sklasyfikowane w więcej niż dziesięciu grupach, ale istniały także trzy firmy wyspecjalizowane w zakresie bardzo wąskiego segmentu rynku (gwarancja, pomoc prawna, autocasco bez komunikacyjnej OC).

Do najbardziej rozpowszechnionych grup ryzyka należało: ubezpieczenie ogólnej odpowiedzialności cywilnej (grupa 13) – trzydzieści firm, ubezpieczenia ogniowo-kradzieżowe (grupa 8 i 9) – odpowiednio dwadzieścia osiem i dwadzieścia dziewięć firm, ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków (grupa 1), często sprzedawane w pakietach wraz z innymi produktami – dwadzieścia osiem firm oraz ubezpieczenia komunikacyjne (grupy 3 i 10 – po dwadzieścia siedem, nie zawsze tych samych firm). Najmniej zakładów oferowało ubezpieczenia, na które nie ma dużego popytu np. ubezpieczenie pojazdów szynowych (grupa 4) prowadziło tylko pięć towarzystw, lub które wymagają dużego doświadczenia i głębokiej reasekuracji, tak jak jest to w przypadku ubezpieczeń lotniczych i morskich (grupy 5, 6, 11 i 12). Reasekuracją czynną w dziale II zajmowało się 12 zakładów (w tym jeden powołany wyłącznie w tym celu), ale żaden nie pokrywał wszystkich klas ryzyka (z 10 możliwych 8 klas pokrywały dwa zakłady, sześć kolejnych od 3 do 5 klas, reszta 1-2 klasy).