Jak odzyskać zaufanie

Psycholog zrobił błąd. Jednak, kiedy kobieta opowiedziała mi tę historię mówiła o nim w samych superlatywach. Dlaczego? Kiedy spotkała się z nim i zażądała wytłumaczenia powodu niefortunnego spotkania psycholog popatrzył jej prosto w oczy i powiedział, "To mój błąd. Przepraszam. Powinienem był poprosić Ciebie o zgodę na rozmowę z mężem. Co mogę zrobić, aby naprawić mój błąd?"

Działając w stresie i pod presją czasu większość z nas wcześniej czy później powie coś czego pożałujemy. Może powiemy coś niestosownego. Może nieświadomie zawiedziemy zaufanie. Zawsze jednak możemy zrobić coś, aby naprawić błąd.

Zgrzyt na starcie

W początkowym okresie znajomości każdy jest poddany próbie. Ponieważ nie znamy drugiej osoby, mamy dużo wątpliwości wobec jej słów i czynów. Współpraca pociąga za sobą ryzyko. Jeśli druga strona wykorzysta nas, poniesiemy straty. Jeżeli jednak sukces zależy od podjęcia współpracy, ktoś musi zrobić pierwszy krok.

Co robić, gdy pierwszy ruch okaże się falstartem? Opacznie zrozumiany komentarz lub krytyka kierownika przed pracownikiem. Może druga osoba nie doceni finezji dowcipu. Możesz wtedy powiedzieć coś w rodzaju "Nie o to mi chodziło" lub "Przepraszam, że Ciebie obraziłem."

Nie mów tego. "Jeżeli obraziłem Ciebie, to przepraszam" to fałszywe przeprosiny. Przypomina to sytuację, w której potrącisz kogoś w przejściu i powiesz, "Przepraszam, jeżeli sprawiłem kłopot." Mówiąc, "Jeżeli obraziłem Ciebie, to przepraszam," sugerujesz, że druga strona może być przewrażliwiona lub być może egoistycznie domaga się przeprosin. Stwarzasz wtedy wrażenie, że nie przepraszasz za to co zrobiłeś, ale za nieprzewidywalną reakcję drugiej osoby.

Nie pomaga też tłumaczenie swoich intencji. Słowa nie mają dużej wartości, kiedy obydwie strony nie znają siebie dobrze. Badania pokazują, że w nowych relacjach międzyludzkich wyjaśnienie intencji poprawia wprawdzie samopoczucie, ale bynajmniej nie zwiększa zaufania. O wiele lepiej działa przyjęcie odpowiedzialności za nasze zachowanie i zapytanie co możemy zrobić, aby odzyskać zaufanie. Przyznanie się do pomyłki jest jednoznaczne z przyznaniem się do swojej niedoskonałości. A to - o dziwo ! - może sprawić, że druga osoba pomyśli o nas lepiej niż przed wpadką.

Od słów do czynów

Czyny przemawiają głośniej niż słowa. Jeśli więc Twoim słowom nie dano wiary, być może zabrakło spójności pomiędzy tym co mówisz, a zachowaniem. Dlatego:

1. Upewnij się, że zachowanie niewerbalne i ton głosu są w zgodzie z tym co mówisz. Same słowa, "Przepraszam" nie wystarczą, szczególnie, gdy nie zabrzmią szczerze.
2. Kiedy przepraszasz, pokaż, że myślisz "Przepraszam, że Ciebie zraniłem" lub "Przepraszam, że Ciebie zawiodłem", a NIE "Przepraszam, że mnie na tym przyłapano."
3. Patrz w oczy. Unikanie kontaktu wzrokowego jest odbierane jako próba ucieczki od odpowiedzialności.
4. Nie bój się przyznać do błędu.
5. Nie oczekuj natychmiastowego wybaczenia. Odbudowa zaufania wymaga czasu.
6. Nie narzucaj się. Twoja nadgorliwość może być źle przyjęta. Wtedy żadne przeprosiny nie pomogą.
7. Nie okazuj złości, wrogości lub zniecierpliwienia bez względu na to ile czasu zajmie drugiej osobie wybaczenie.
8. Jeżeli nie doczekasz się przebaczenia... trudno, musisz żyć dalej. Nigdy nie zapomnij czego nauczyło Ciebie to doświadczenie.