Nieterminowe płatności w branży kosmetycznej

Przeczytaj także: Płynność finansowa w branży kosmetycznej

Zwiększanie sprzedaży – nie przez wszystkich…

Pomimo, iż sprzedaż artykułów kosmetycznych wciąż jeszcze rośnie (chociaż tempo tego wzrostu spada z roku na rok i nie osiąga już wartości dwucyfrowych), to nie wszystkie podmioty z tej branży korzystają na tym w równym stopniu. Część z nich notuje spadek obrotów, a w ślad za tym traci udział w rynku (pw. niezależne drogerie, ale także hipermarkety). Świadczy o tym analiza spływu w terminie należności producentów z branży kosmetycznej – średnia dla branży jest gorsza niż w ubiegłym roku. Dla dostawców jest to istotny parametr, bowiem dla firmy nie liczy się wyłącznie sama sprzedaż, ale realne środki wpływające na konto (i ewentualne koszty z tym związane – w tym koszty finansowania niezbędnego w przypadku braku środków własnych).
„Nie jest to poziom, który groziłby utratą płynności finansowej czy przekreślałby perspektywy rozwoju krajowych producentów kosmetyków, niemniej jednak wpływa na pewne obniżenie ich aktualnego wyniku finansowego. Podobną średnio na poziomie ok. 80% wartości należności otrzymują w terminie producenci art. spożywczych, ale już w branży farmaceutycznej na czas trafia na konto producentów ponad 90% należności. A w ubiegłym wyniki producentów kosmetyków bliższe były właśnie tej wartości, czyli jakby nie patrzeć – było już lepiej” - mówi Tomasz Starus, Dyrektor Biura Oceny Ryzyka i Główny Analityk w Euler Hermes.

Średnie opóźnienie płatności wzrosło o tydzień i – analogicznie jak przy wartości należności spłacanych w terminie - jest to poziom akceptowany w tzw. dobrach szybkozbywalnych, jednak rok temu wynik był lepszy (można też dodać, iż w farmacji średnie opóźnienie wynosi obecnie 5 dni po terminie płatności…).
Słabsza płynność części drogerii i wiążące się z tym większe opóźnienia płatności prowadzą w efekcie do większej ilości wypadków takich jak działania windykacyjne, postępowania upominawcze itp. Zdarzenia, które przekładają się na obniżenie wskaźnika moralności płatniczej odbiorców branży kosmetycznej.

Winna koncentracja dystrybucji?

Jak stwierdza Paweł Tyszka, Zastępca Dyrektora Biura Oceny Ryzyka w Euler Hermes: „Kosmetyki, a raczej ich dystrybucja i sprzedaż detaliczna, przechodzą z pewnym opóźnieniem proces konsolidacji, który wcześniej widoczny już był w kategorii produktów spożywczych czy farmaceutyków.”
Nabywcy kosmetyków podążają do placówek z jednej strony dyskontowych i sieciowych – oferujących atrakcyjne ceny (i duży wybór w przypadku sieci) lub na drugim krańcu – ekskluzywnych salonów, zazwyczaj wyłącznie jednej marki. Dla klienta „masowego” istotny jest wybór i cena, a dla świadomych i zamożnych konsumentów – poczucie lepszego zaspokajania ich potrzeb przez salony preferowanej przez nich marki. Będące pośrodku tego spektrum niezależne drogerie tracą w wyniku tej polaryzacji – siłą rzeczy nie są w stanie zaoferować aż tak atrakcyjnego poziomu cenowego lub takiego poziomu luksusu. Ich siłą jest bliski kontakt i lepsza serwis sprzedażowy w porównaniu do placówek sieciowych – wyższa specjalizacja sprzedających, doradztwo dla klientek, osobista obsługa. Nadal jest grupa kupujących, dla których jest to istotny element decydujący o miejscu zakupu, jednak obecnie wiedza z tego zakresu jest dużo łatwiej dostępna niż dekadę temu. Liczyć można nie tylko na prasę, ale także na wyspecjalizowane portale internetowe czy formy społecznościowej wymiany informacji pomiędzy konsumentkami. Symptomatyczne jest to, że takie właśnie formy doradztwa kosmetycznego wprowadzili też dystrybutorzy sieciowi – w formie periodyków czy stron internetowych.

Zmiany na rynku są wiec pochodną zarówno czynników ekonomicznych – rozwoju mocnych kapitałowo, ekspansywnych partnerów wygrywających argumentem ceny (czym wychodzą naprzeciw potrzebom konsumentów ograniczania wydatków), a z drugiej strony – osłabienia atutu kompetencji drogerii w wyniku zmian w dostępie do informacji.