Strategie pośrednie: część 2

Przeczytaj także: Strategie pośrednie: część 1

Główną zaletą tej grupy jest widoczne wygładzenie linii kapitału portfela w stosunku do portfeli agresywnych, poziomy przyjmowanego ryzyka umożliwiające przetrwanie złych okresów koniunktury oraz stosunkowo wysoki potencjał do osiągnięcia „rozsądnych” długoterminowych stóp zwrotu. Strategie tego typu rzadko również wymagają stosowania dźwigni finansowej.

Wśród strategii pośrednich istotną rolę odgrywają inwestycje typu private equity (przy zachowaniu niskiego poziomu lewarowania lub jego braku). Inwestycje typu private equity to inwestycje w podmioty dojrzałe, poszukujące źródeł finansowania na dalszy rozwój oraz konsolidacje rynku. Z uwagi na późne stadium rozwoju często podmioty te są już notowane na rynku publicznym. W większości przypadków są to jednak jeszcze podmioty niepubliczne. Inwestycje tego typu należy uznać za alokację cechującą się małą płynnością, a standardowy horyzont inwestycyjny to około 3-4 lat.

Ideą stojącą za inwestycjami tego typu jest uzyskiwanie wysokich stóp zwrotu wynikających z selekcji wysoce perspektywicznych podmiotów, które jeszcze nie zdobyły wysokiego stopnia zainteresowania ze strony inwestorów, a ceny jakie trzeba zapłacić za ich udziały nie są jeszcze wygórowane. Ponadto często potencjał wzrostowy w tego typu transakcjach wynika z planowanego procesu restrukturyzacji lub konsolidacji rynku. Jako podstawowe założenie tego typu inwestycji należy uznać aktywny udział inwestora w budowaniu sukcesu rynkowego podmiotu będącego celem inwestycji. Wynika to z wysokiego standardowego udziału funduszu w akcjonariacie podmiotu. Fundusz w wielu wypadkach inwestuje w pakiety dające kontrole nad spółką, a minimalny udział funduszu rzadko spada poniżej 30% udziału w kapitale.

Z tego też powodu do rzadkości należy dokonywanie transakcji tego typu przez inwestorów indywidualnych. Jest to również wynikiem wysokich wymogów jakie stawiają transakcje tego typu w aspekcie wymaganego nakładu czasu jaki jest związany z przeprowadzeniem rzetelnego procesu due diligence i wysokiego stopnia wiedzy fachowej jaka jest konieczna do realizacji tego procesu. Należy uznać, że to właśnie aktywne budowanie strategii podmiotu i wsparcie merytoryczne decyduje w głównej mierze o sukcesie tego typu strategii.

Drugim podstawowym czynnikiem jest tu dokapitalizowanie podmiotu przez fundusz, które pozwala na realizacje strategii mającej na celu wzrost skali działalności wynikający np. z konsolidacji rynku, poprawy rentowności, czy też optymalizacji struktury organizacyjnej i finansowej. Inwestycje tego typu związane są głównie z podmiotami posiadającymi ugruntowaną pozycję na rynku lub w niszy rynkowej, a także z podmiotami które są w stanie uzyskać taką pozycję przy wsparciu funduszu. Potencjalny inwestor przy rozpatrywaniu inwestycji typu private equity opiera się na trzech zasadniczych przesłankach.

Podstawową przesłanką inwestycyjną jest tu potencjał wzrostu danego podmiotu w okresie najbliższych lat oraz aktualna pozycja i udziały rynkowe. Potencjał ten rozumiany jest zarówno, jako potencjał rynku docelowego dla danego podmiotu w rozumieniu zakresowym oraz terytorialnym, jak również wewnętrzny potencjał danego podmiotu. Oznacza to, iż podmioty będące celami inwestycyjnymi powinien odznaczać się działaniem na rozwojowym rynku, który generuje stale rosnący popyt wynikający z czynników o charakterze fundamentalnym.

Od strony wewnętrznej podmioty te powinny z kolei odznaczać się wysokim stopniem jakości w aspekcie produktowym oraz w aspekcie modelu biznesowego. Oznacza to, iż powinny one dysponować jasno zarysowanymi przewagami konkurencyjnymi w horyzoncie średnio i długoterminowym. Zwracanie uwagi na obecną pozycję rynkową oznacza natomiast, że inwestorzy preferują podmioty będące liderami na danym rynku lub w określonej niszy. Ponadto w przypadku inwestycji typu private equity bardzo istotną kwestią jest również potencjał do konsolidacji rynku oraz uzyskanie w ten sposób istotnych przewag konkurencyjnych i efektów synergii.