Profesjonalne planowanie biznesowe

Przeczytaj także: Zarządzanie biznesem: strategiczne nie-planowanie

(6) Plany się zmieniają.

Planowanie odbywa się przy użyciu pewnych narzędzi i procedur. To że okazały się skuteczne, nie znaczy że są bezbłędne, ani że można je stosować zawsze i wszędzie.

Na przykład – podejście do planowania powinno się zmieniać wraz ze wzrostem firmy. Ekspert Ross A. Webber wyodrębnił cztery podstawowe fazy planowania, pojawiające się wraz ze wzrostem firmy:

• etap przedsiębiorczości,
• etap luki administracyjnej,
• etap luki oczekiwań,
• etap strategicznego rozwoju.

W fazie przedsiębiorczości menedżerowie mało korzystają z planowania. Liczba bieżących problemów jest niewielka, można więc funkcjonować na zasadzie straży pożarnej – zajmując się problemami w miarę ich pojawiania. Jedynym rodzajem działań zbliżonych do pełnego planowania jest tworzenie preliminarzy finansowych, często pod naciskiem banków i innych partnerów finansowych.

W drugim etapie – luki administracyjnej – menedżerowie zaczynają zdawać sobie sprawę z tego, że ich bieżące zadania mogłyby być lepiej realizowane, gdyby zostały wcześniej zaplanowane. Aby odejść od ciągłego zamieszania, w fazie tej zaczyna rozwijać się sformalizowane planowanie, zwłaszcza w celu zwiększenia skuteczności codziennej kontroli. Horyzont czasu planu jest wciąż stosunkowo bliski, obejmujący na ogół rok lub dwa lata.

W trzeciej fazie – fazie luki oczekiwań – menedżerowie tworzą plany oceniające wizje dalszego funkcjonowania przedsiębiorstwa. Troszczą się o utrzymanie rozsądnego rozwoju firmy, biorąc pod uwagę oczekiwania dyrekcji oraz zakres posiadanych zasobów finansowych, technologicznych, ludzkich, relacyjnych.

W ostatniej fazie rozwoju firmy – w fazie strategicznego rozwoju – menedżerowie zajmują się problemami wzrostu, poszukując sposobów rozszerzenia i dywersyfikacji działalności przedsiębiorstwa. Na tym etapie należy zwiększać wysiłki nad wprowadzeniem wszechogarniającego, sformalizowanego systemu planowania obejmującego dłuższe okresy.




Więcej informacji o zarządzaniu popartych realistycznymi studiami przypadków znajdziesz w książce „Zarządzanie. Teoria i praktyka” Andrzeja K. Koźmińskiego i Włodzimierza Piotrowskiego (red. nauk.) (Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011).