Polscy eksporterzy przed widmem ryzyka

Przeczytaj także: Rośnie eksport polskich firm

Wnioski dla transakcji biznesowych

1. Ryzyko kredytowo-inwestycyjne państw ulega dynamicznej zmianie. Staje się jednocześnie bardziej złożone, bardziej zmienne i bardziej globalne, oraz pozostaje znaczne.

• Złożone: monitorować trzeba zarówno gospodarki wschodzące, jak i rozwinięte.
• Zmienne: elementy i czynniki ryzyka kredytowo-inwestycyjnego kraju podlegają większej zmienności.
• Globalne: współzależność między gospodarkami tworzy ryzyko przeniesienia trudnej sytuacji z jednego kraju na drugi, analogicznie do rosnących cen surowców.
• Znaczne: główne ryzyka naturalne, zdrowotne i geopolityczne cały czas istnieją i mogą mieć wpływ na wiele krajów.

2. W obliczu tego szerokiego wachlarza ryzyk przedsiębiorstwa są obecnie bardziej na nie podatne, przez co powinny stosować daleko posuniętą ostrożność.

• Zarządzanie tymi ryzykami i ich monitoring wymaga większej uwagi, większych zasobów i więcej czasu.
• Coraz trudniej jest przewidzieć zakres i konsekwencje ryzyka, a także przygotować się na nie (jak to widać na przykładzie wydarzeń w Japonii) – czy to na skalę krajową, czy w ramach danego sektora biznesowego lub łańcucha zaopatrzenia.
• Przedsiębiorstwa muszą więc posiadać odpowiednie kompetencje i zasoby techniczne do bardziej aktualnej oceny ryzyka na rynkach światowych.

Europa Środkowa i Wschodnia oraz europejskie gospodarki wschodzące

Główne zagadnienia w roku 2011:

• Spadek koniunktury poprzez powiązania z UE – handel (połowa eksportu gospodarek wschodzących Europy skierowana jest do UE) i system bankowy.
• Ustalenie kierunku rozwoju gospodarek dzięki programom MFW.
• Poprawa koniunktury przychodzi powoli. Wiele państw zmaga się z dziedzictwem kryzysu, wynikającym z nadmiernej ekspozycji kredytowej sektora prywatnego, przy czym kredyty były często denominowane w obcych walutach.
• Kilka względnych sukcesów. Polska – powrót do ratingu BB w 2010 r. – jedyna unijna gospodarka, która uniknęła kryzysu. Czechy - nadal BB.
• Słowenia, Słowacja i Estonia mają rating AA po przyłączeniu się do strefy euro, ale wszystkie trzy mają również dobrą ocenę FFI (niskie ryzyko zaburzeń przepływów finansowych), a Słowenia i Estonia mają dodatkowo wskaźnik cyklu koniunkturalnego CRI – 3 (wysokie ryzyko) z uwagi na słaby wzrost gospodarczy.
• Szereg innych państw zmaga się jednocześnie ze słabym wzrostem i stosunkowo niską oceną FFI– Chorwacja, Litwa, Rumunia i Łotwa. Kilka krajów wymagało międzynarodowego wsparcia i skorzystało z dodatkowego programu MFW – Węgry (zakończony jesienią 2010 r.), Łotwa i Rumunia (oba przedłużone).
• Rosja wykazuje względną odporność na kryzys globalny, a wskutek podwyżek cen ropy ma niski rating FFI. Ocena kraju odzwierciedla jego Strukturalne Środowisko Biznesowe, jednak prognozy pozostają pomyślne.