Odpowiedzialność finansowa dziecka

Przeczytaj także: Idealna zabawka dla dziecka

Według części rodziców, nigdy nie jest za wcześnie, aby zacząć uczyć dzieci odpowiedzialności finansowej: 23 proc. badanych robi tak, jak tylko dzieci zaczynają prosić ich by coś im kupić, podczas gdy dalsze 23 proc. zaczyna edukację finansową swoich dzieci pomiędzy 5 a 8 rokiem życia. W Chinach natomiast, połowa rodziców czeka aż ich dzieci będą miały 13 lat lub więcej zanim zaczną ich uczyć na temat finansów.

Claire Braverman, vice-prezes w dziale badań sektora finansowego, Synovate w Stanach Zjednoczonych, uważa, że jeśli chodzi o pieniądze, kultury na świecie odpowiadają swoim dzieciom w podobny sposób. Dzieci obserwują rodziców wydających pieniądze i zaczynają się tym interesować, a kiedy zaczynają poznawać arytmetykę, stają się jeszcze bardziej tego ciekawe. Dlatego nie jest zaskoczeniem fakt, że w wieku 12 lat, więcej niż połowa dzieci w tych krajach uczy się o pieniądzach. Dzieci często najpierw chcą być osobą, która płaci ekspedientce w sklepie albo liczy resztę, potem pomagają obliczać napiwek w restauracji i w końcu uczą się jak samemu podejmować decyzje dotyczące zakupów.

Zwracając uwagę na to, że wielu rodziców na świecie uczy swoje dzieci, jak oszczędzać i inwestować pieniądze, Braverman przypomina nam, że umysły dzieci są jak gąbki – prościej jest nauczyć je odpowiedzialności finansowej, kiedy są młode niż pozostawić je, aby zdobyły tę wiedzę jako osoby dorosłe.

A więc jak to wszystko wpływa na kieszonkowe dzieci? Rodzice z tych krajów są prawie równo podzieleni, jeśli chodzi o to czy dawać swoim dzieciom regularne kieszonkowe. Dzieci z RPA i Kanady mają największe szanse, aby otrzymać ustaloną kwotę - odpowiednio 34 proc. i 32 proc. otrzymuje regularnie kieszonkowe od rodziców. Dla kontrastu, 26 proc. chińskich rodziców oraz rodziców z RPA daje swoim dzieciom taką wysokość kieszonkowego, na jaką mogą sobie pozwolić. Natomiast 38 proc. amerykańskich rodziców preferuje po prostu kupić swoim dzieciom to, czego potrzebują, podczas gdy 35 proc. cypryjskich dzieci zwyczajnie dostaje pieniądze, kiedy tego chce.

Paschalides przypisuje to wojnie 1974 roku, która uczyniła z wielu Cypryjczyków uchodźców. Wielu z badanych rodziców straciła swoje domy i działki jako dzieci i większość dorastała w trudnej atmosferze finansowej. Ale obecnie Cypr ma silną gospodarkę i wysoki standard życia, więc ludzie ci mogą sobie pozwolić, aby rozpieszczać swoje dzieci i dawać im tyle pieniędzy ile o to poproszą – czy oferować im to, czego sami nie doświadczyli, jako dzieci.