Tydzień 15/2009 (06-12.04.2009)

Przeczytaj także: Tydzień 14/2009 (30.03-05.04.2009)

• Koncern Forda zmniejszył o 9,9 mld USD swoje zadłużenie sięgające dotąd prawie 26 mld USD.
• AIG otrzymała pomoc rządową w wysokości 180 mld USD. By ja spłacić zamierza sprzedawać firmy, w których ma swoje udziały. Jedną z nich jest International Lease Finance Corp (ILFC), która jest z jedną z największych firm na świecie zajmujących się leasingiem samolotów. Jednak i ona jest w kłopotach i jest zmuszona pożyczyć 5 mld USD...
• Według chińskiego urzędu celnego w marcu tego roku eksport Chin spadł o 17% r/r, lecz wzrósł o 32,8% m/m (po uwzględneniu różnic w liczbie dni roboczych w marcu i lutym). Import spadł o 25,1% r/r, chociaż wzrósł o 14% m/m. Miesięczna nadwyżka eksportu nad importem wyniosła 18,56 mld USD.
• Według Banku Światowego w państwach azjatyckich regionu Azji i Pacyfiku nastąpi ostry spadek tempa rozwoju gospodarczego, a także wzrost bezrobocia. To skutek światowego kryzysu i spadku popytu na towary, eksportowane przez te kraje. Według BŚ, wartość PKB w 10 krajach tego regionu wzrośnie w 2009 roku średnio tylko o 5,3%, a więc wzrost ten będzie o połowę niższy niż w 2007 roku. Siłą napędową gospodarek tego regionu będą Chiny, których gospodarka będzie się rozwijać w tempie 6,5% (w 2007 roku było to prawie 13%). Pozytywny skutek dla gospodarek tego regionu będzie miał przyjęty przez Chiny w IV kw. pakiet stymulacyjny wartości 587 mld USD.
• Japońska gospodarka jest od lat drugą (po USA) potęgą światową. Jednak obecnie jest ona w najwiekszym kryzysie od II Wojny Światowej. W IV kw. 2008 roku nastąpił w niej spadek PKB o 12,7%, a kryzys najmocniej uderzył w eksport - fundament japońskiej gospodarki. Sytuację pogarsza umacniająca się pozycja rynkowa jena, który w ciągu ostatnich sześciu miesięcy zyskał ponad 20% w stosunku do dolara. Rząd przyjął nowy pakiet ratunkowy o wartości 100 mld USD. Będzie on przeznaczony na pomoc zwalnianym pracownikom (bezrobocie wzrosło do 4,4%), a także firmom, które mają trudności z uzyskaniem kredytu. Problemem Japonii jest bardzo wysoki poziom długu publicznego, który jest skutkiem recesji w latach dziewięćdziesiątych.
• Chińczycy okazują się być największymi optymistami, bo aż 35% z nich uważa, że ich kraj nie odczuje skutków światowego kryzysu ekonomicznego (33% już widzi oznaki spowolnienia, ale jedynie 15% obawia się recesji). Firma N-Dynamic Market Research & Consultancy badała nastroje w 19 krajach. O tym, że ich kraj odczuje skutki kryzysu, przekonanych jest np. aż 82% Brytyjczyków, podobnie myślą Japończycy oraz 72% Amerykanów.
• Microsoft przegrał proces z singapurską spółką Uniloc. Rozprawa sądowa potwiedziła, że koncern z Redmont naruszył patent i wykorzystał antypiracka technologię bez zgody jej autorów i właścicieli. To rozwiązanie zabezpiecza programy komputerowe przed nielegalnym powielaniem i wykorzystywał je w systemach aktywujących oprogramowanie. Ma zapłacić 388 mln kary.

Komentarz do wydarzeń gospodarczych

---

ECHA LONDYŃSKIEGO SZCZYTU PRZYWÓDCÓW G20

Nie ustają dyskusje na temat rezultatów szczytu przywódców największych gospodarczo krajów świata. Komentarze są różne, ale coraz więcej jest krytycznych. W komentarzach tych podkreśla się, że po raz pierwszy od czasu, kiedy to dwa lata temu wybuchł kryzys, przywódcy krajów (ich kraje dają ok. 80% światowego PKB) spotkali się i podjęli pierwsze, choć jeszcze nieliczne, wspólne decyzje. Na pewno jedną z ważniejszych decyzji dotyczących działań antykryzysowych w najbliższym czasie było przeznaczenie 816 mld euro na nowe fundusze dla międzynarodowych instytucji. Da to MFW nowe możliwości pomocy krajom, które nie są w stanie poradzić sobie z kryzysami tak z obecnym, jak i z przyszłymi. Jednak analitycy coraz częściej zwracają uwagę na to, czym przywódcy nie zajęli się, a mówiąc precyzyjniej, których to decyzji nie podjęli. Uważają, że koszty zaniechania wielu niezbędnych działań będą wyższe, niż dzisiejsze ich podjęcie. Jest bowiem oczywistym, że podjęte w Londynie decyzje nie dadzą obecnie skutków w postaci obniżki bezrobocia, nie zmniejszy się zagrożenie bankructwami banków i firm, ani też przywódcy nie podjęli tematu wyciągnięcia konsekwencji wobec instytucji finansowych oraz ich kierownictw, które ponoszą winę za wywołanie kryzysu. A przecież nie można zapominać, że ludzie każdego dnia tracą pracę, tracą też wieloletnie oszczędności, spadają ceny ich domów, firmy ponoszą straty, załamuje się światowy handel z wszystkimi gospodarczymi i społecznymi skutkami tych faktów... Zaś politycy wydają się czekać na skutki pakietów stymulacyjnych. Nie jest jednak wykluczone, że nie dadzą one oczekiwanych rezultatów i po wakacjach znowu zajmą się kolejną turą pakietów pobudzających gospodarkę...

Nie ulega też wątpliwości, że dziś jest pilna potrzeba koordynacji globalnej polityki gospodarczej, a w pierwszej kolejności uzdrowienia światowego systemu bankowego. To bardzo kosztowne przedsięwzięcie, które jest finansowane z publicznych funduszy. Społeczeństwa zaakceptują takie kosztowne działania z ich podatków, jeśli będzie to zrobione w sposób transparentny, w skali globalnej, dając przy tym dużą nadzieję na skuteczność i trwałość rozwiązań i zastosowanych środków. Są jednak tacy komentatorzy, którzy sugerują, że w Londynie przywódcy byli bardziej zainteresowani przyszłymi kryzysami i jak nim zaradzić, niż kryzysem obecnym, który nie wiadomo, jak długo będzie trwał. Jeżeli się przedłuży, będzie bardziej dotkliwy niż jest teraz, tym bardziej problematyczne staną się priorytety przyjęte w trakcie londyńskiego szczytu...

Jednak nie ulega dla mnie wątpliwości, że wielu przywódców myślało w trakcie obrad londyńskich w kategoriach perspektywicznych, a więc jak zmieni się świat pod wpływem kryzysu, jaką pozycję wyjściową będą miały kraje w okresie pokryzysowym, jak należy wykorzystać obecny czas, by ta pozycja była najlepsza... Czytając wiele wypowiedzi i analiz, czasami miałem wrażenie, że te dalsze perspektywy są dla nich ważniejsze niż obecny czas, z bezrobociem, spadkiem poziomu życia, powiększaniem się światowych obszarów biedy...