Spada liczba upadłości firm

Przeczytaj także: Upadłości firm na wysokim poziomie do 2011 r.

Polska nie jest wyjątkiem

Jak podaje Euler Hermes, widać już poprawę, której wyznacznikiem jest wskaźnik upadłości, ale nadal w skali całego kraju nie jest to jeszcze powrót do stanu sprzed światowego kryzysu. Znaczne różnice w podziale na województwa.

Po przejściu przez światowy kryzys bez prawdziwej recesji (1,7% wzrost PKB w 2009), dzięki m.in. stabilności popytu wewnętrznego, Polska odnotowała solidny wzrost w 2010 r (3,8%), dynamizowany dodatkowo ożywieniem eksportu i odnawianiem zapasów, co przyczyniło się do prawie do ustabilizowania liczby bankructw (+3% w 2010).

- Prognozy pozostają w miarę korzystne na obecny i 2012 rok, m.in. dzięki inwestycjom publicznym w infrastrukturę, co powinno równoważyć negatywne skutki z oczekiwanego wzrostu inflacji. Przed większym optymizmem powstrzymuje z kolei m.in. to, iż stopa bezrobocia zapewne nie zmniejszy się z wysokiego poziomu odnotowanego w 2009 r.- mówi Tomasz Starus, dyrektor Biura Oceny Ryzyka w Euler Hermes.

Dalszy wzrost gospodarczy w tempie ok. 3,5% w latach 2011-2012, powinien przynieść efekt w postaci zmniejszającej się liczy upadłości w 2011r. (-10% r/r), pozostając jednak do 2012 r na poziomie wyższym niż przed kryzysem w 2008r. Znajduje to potwierdzenie także w aktualnych statystykach upadłości: skupiając się dla większej pewności na danych za pierwsze 4 miesiące br. (dane za maj są dopiero są w trakcie publikacji) w porównaniu do analogicznego okresu 2008 roku liczba upadłości jest obecnie większa w skali całego kraju o 45%. Przy czym mamy do czynienia ze znacznymi różnicami w odniesieniu do poszczególnych województw – w niektórych z nich sytuacja obecnie jest nawet lepsza niż trzy lata temu (przynajmniej w kwestii liczby upadłości) – m.in. w województwie lubelskim czy śląskim. W większości województw liczba bankructw jest jednak większa niż w szczycie prosperity przed trzema laty – w niektórych o 30-40% (Mazowieckie czy Kujawsko-Pomorskie), a w innych nawet dwukrotnie lub więcej (m.in. Dolnośląskie, Łódzkie czy Wielkopolskie).
Metodologia
Pojęcie upadłości korporacyjnych różni się w poszczególnych krajach, co utrudnia dokonywanie porównań międzynarodowych. Różnice te mają dwie główne przyczyny. Po pierwsze, oficjalne procedury upadłościowe nie mają identycznego znaczenia we wszystkich krajach. W niektórych państwach, na przykład w Hiszpanii i we Włoszech, gdzie dominują postępowania układowe, odnotowuje się bardzo nieliczne bankructwa przedsiębiorstw, przez co liczba firm z problemami finansowymi jest zaniżona. Po drugie, w niektórych przypadkach bankructwa jednoosobowych działalności gospodarczych zaliczane są do upadłości korporacyjnych, w innych – na przykład w Stanach Zjednoczonych – do upadłości osób fizycznych, co utrudnia oddzielenie bankructw firm od bankructw czysto prywatnych. W efekcie dane na temat upadłości korporacyjnych są w znacznym stopniu zaniżone. Ponadto rozgraniczenie pomiędzy samodzielnymi przedsiębiorcami a bardzo małymi spółkami wykazuje w poszczególnych krajach istotne różnice. Dla każdego kraju wykorzystano definicję przedsiębiorstwa, która jest możliwie najbliższa definicji użytej w analizie upadłości, na podstawie której obliczono stopę upadłości. Aby zniwelować różnice wynikające z odmiennego charakteru krajowych danych statystycznych i uwarunkowań, zamiast liczb bezwzględnych Euler Hermes opiera się raczej na zmianie liczby upadłości w czasie. Dla każdego kraju obliczono wskaźnik upadłości, za podstawę przyjmując rok 2000 = 100. Na tej podstawie stworzono Globalny Wskaźnik Upadłości (GWU), który stanowi sumę ważoną wskaźników krajowych. Udział każdego kraju we wskaźniku odpowiada jego udziałowi w łącznym PKB (według aktualnych kursów wymiany) wszystkich 35 państw objętych analizą, które stanowi ponad 85% światowego PKB według aktualnych kursów wymiany za rok 2010.