Ochrona antywirusowa "w chmurze": wady i zalety

Przeczytaj także: Kaspersky Internet Security multi-device i Kaspersky Anti-Virus 2015

W rezultacie branża antywirusowa musi rozważyć następujące główne kwestie:

• W jaki sposób można zautomatyzować ochronę, aby móc zwalczać rosnącą falę zagrożeń?
• Jak można zminimalizować rozmiar baz antywirusowych, utrzymując wysoki poziom ochrony?
• Jak w znaczący sposób poprawić czas reakcji na pojawiające się zagrożenia?

Kwestie te zmusiły twórców oprogramowania antywirusowego, aby większą uwagę poświęcić rozwojowi alternatywnych metod wykrywania i blokowania dzisiejszych zagrożeń. Jedną z takich metod jest wykorzystywanie technologii chmury antywirusowej.

Jak działa chmura antywirusowa

W artykule tym termin „chmura antywirusowa” odnosi się do infrastruktury wykorzystywanej przez firmę antywirusową do przetwarzania informacji uzyskiwanych z komputerów osób wykorzystujących określony produkt do użytku domowego w celu zidentyfikowania nowych, niewykrywanych jeszcze zagrożeń. Technologie wykorzystywane do przechowywania i przetwarzania danych użytkownika działają w tle. Program antywirusowy wysyła zapytanie do chmury, aby sprawdzić, czy są jakieś informacje na temat określonego programu, aktywności, odsyłacza lub zasobu. Odpowiedź będzie brzmiała „Tak, istnieją informacje”, „nie, nie ma żadnych informacji”.

W jaki sposób chmura różni się od aktualizacji antywirusowych?

System aktualizacji zakłada jednokierunkową interakcję pomiędzy firmą antywirusową a użytkownikiem: od producenta oprogramowania antywirusowego do użytkownika. Nie ma tu żadnej reakcji zwrotnej użytkownika, dlatego nie jest możliwe szybkie zidentyfikowanie podejrzanej aktywności ani uzyskanie informacji o rozprzestrzenianiu się zagrożenia lub jego źródłach. Często firmy antywirusowe muszą liczyć się z opóźnieniami, ponieważ konieczne jest zdobycie tego rodzaju danych za pośrednictwem dodatkowych kanałów.

Podejście oparte na chmurze charakteryzuje się z kolei dwukierunkowością. Duża liczba komputerów podłączonych do chmury za pośrednictwem centralnego serwera informuje chmurę o źródłach infekcji oraz wszelkiej podejrzanej aktywności, jaka została wykryta. Po przetworzeniu informacje stają się dostępne dla innych komputerów, podłączonych do chmury. W rzeczywistości, użytkownicy mogą dzielić się informacjami za pośrednictwem infrastruktury firmy antywirusowej (a nie bezpośrednio ze sobą) o atakach na nich oraz źródłach tych ataków. Otrzymujemy zintegrowaną, rozproszoną intelektualną sieć antywirusową, która działa jako całość.